زهرا خندان /بیننده داشتن «عشق ابدی» و ربط آن به نسل زد و متناسب با این تقلیل تحلیلی، نیازسازی برای رسانه‌های داخلی کردن، عجیب است! «عشق ابدی» یک برنامه‌ی روتین در صنعت سرگرمی است که سالیان دراز مشابه آن همواره در کشورهای متعدد جهان ساخته شده است و ساخته خواهد شد! این دست برنامه‌ها، پولساز است چون موضوع و رئالیتی بودن این دست برنامه‌ها، همواره مخاطب خود را دارد! با وجود مهاجرین ایرانی در کشورهای متعدد، برنامه‌های مشابه از نظر فرم چون «بفرمایید شام» در شبکه‌های فارسی‌زبان ساخته شد و آنها نیز تماشاگر خاص خود را

نرجس احمدی /حیف از آن نام پرشکوه ایران در شناسنامه‌هایتان، چراکه اگر ریشه‌هایتان در این خاک محکم بود نه چنین عکسی با چنین ژستی در تاریخ ثبت و نه تمجید می‌شد. مگر شاهد قماربازی این سرخ‌روی زردموی با خون پاک زنان و مردان و فرزندان این خاک نبودید؟! ایرانِ سربلند و فغانی با آن سابقه‌ی نه‌چندان درخشانش اگر ایرانی نبود در پازل سر خم شدن ایرانی

حمید عارفی /امروزه اهمیت بازی‌های رایانه‌ای و موبایلی بسیار بالا رفته؛ همان‌گونه که در مقالاتِ قبل نیز اشاره کرده بودیم صنعت بازی‌ها در جهان از سینما هم پیشی گرفته و علاوه بر منافع اقتصادی، کشورهای صاحب این صنعت مهم، عقاید سیاسی، فرهنگی و ... کشور خود را تامین می‌کنند. در ایران نیز چندین سال است شرکت‌های بازی‌سازی پیشرفت قابل توجهی کرده‌اند و از بازی‌های بی‌کیفیتی چون «نجات بندر» به بازی‌های بسیار با کیفیت و ارزشمندی همچون مجموعه

محمدجعفر هاشمی /سهیل بیرقی کارگردان فیلم زیرزمینی «بی‌داد» که اخیرا از سوی محاکم قضایی به پرداخت جزای نقدی محکوم شده در جشنواره کارلوویواری حضور خواهد یافت! بیرقی که فیلم‌های «عرق سرد» و «عامه پسند» را در کارنامه دارد، فیلم جدیدش را احتمالا به توهم تحقق انقلاب جنبش زن زندگی، بدون رعایت خطوط قرمز و رعایت حجاب بازیگران زن ساخته است. امیر جدیدی، لیلی رشیدی، سروین ضابطیان، علی ملاقلی‌پور و... در این فیلم

معصومه عمرانی /بازگرداندن مهاجرین غیرقانونی از ماه‌ها قبل در دستور کار دولت قرار گرفته بود و اجرا می‌شد؛ پس از جنگ تحمیلیِ دوازده روزه به علت آشکار شدن همکاری تعداد زیادی از مهاجرین با رژیم صهیونیستی، این امر شدت گرفت. در اشتباه بودن برخی برخوردها و امکان تعدیل آن‌ها تردیدی نیست، همان‌گونه که در درست بودن اصل کار (سر و سامان دادن به وضع مهاجرین غیرقانونی و تلاش برای عدم ورود مجدد آن‌ها) و نیز لزوم سرعت

معصومه عمرانی/دوستان!
برادران گرامی!
خواهران عزیز!
ما هم‌وطنیم
همان‌ها که دست به دست هم دادنمان و پشت نیروهای مسلح ایستادنمان برگ برنده جنگ تحمیلی بود.
مگر جنگ تمام شده که بی‌درنگ و باعجله از هم سبقت می‌گیرید برای گرفتن انگشت اتهام به سمت یکدیگر و خط و نشان کشیدن و کُری خواندن و تحلیل آبکی ارائه دادن؟

بزرگواران!
اگر به ذات پلید اسرائیل و آمریکا و تلاش حداکثری‌شان برای نابودی ایران شک داشتید حتما باید تا به حال یقین حاصل شده باشد!

آن‌ها به دنبال نابودی «همه‌ی ما» هستند، نابودی «ایران‌مان»
و دست از تلاش برنخواهند داشت...
روزی با به جان هم انداختن مردم، روزی با ترور دانشمندان، روزی با حمله نظامی، روزی با تحریم و فردایی با تلاش برای از هم گسستن مهری که بین قلب‌ها جاری شده و دوباره فتنه و آشوب و آسیب...

چرا حالا که در کنار همیم جای درست خودمان را پیدا نمی‌کنیم؟

اینکه بعد از یک استوری یا توییت حمایت از وطن توقع داشته باشیم همه قوانین به همان سمت که ما می‌خواهیم تغییر جهت دهند و مسئولان همان‌گونه که ما می‌گوییم رفتار کنند و دیگران همان‌گونه که ما اراده میکنیم فکر کنند زیبنده نیست؛ نه تنها زیبا نیست بلکه ذات همراهی را دچار خدشه می‌کند.
همه ما در دفاع از ایران وظیفه‌ای داشتیم، قرار نیست پس از آرام شدن اوضاع، طلبکارانه گریبان این و آن را بگیریم که حالا که پشت ایران‌مان بودیم پس هرچه ما می‌گوییم همان شود!

این دقیقا همان چیزی‌ست که «دشمن» طالب آن است.

«دشمن‌‌شناسی» موضوعی‌ست که باید به اندازه میهن‌دوستی و وطن‌پرستی و حتی بیش از آن‌ در وجودمان نهادینه شود.

دشمن شناسی; به معنی شناخت دشمن واقعی، پیشینه دشمنی‌اش و گام‌ها و نقشه‌های او برای تسلط بر ما و کشورمان.

یقین بدانید آن‌ها پروژه نفوذ بر اذهان و اعتقادات را بیش از نفوذ در نیروهای نظامی و امنیتی در دستور کار دارند.

یقین بدانید حالا وقت کُری خواندن برای آن‌هاست، نه مسئولان و حاکمیتی که به خوبی توانستند به پشتوانه اتحاد ملت، یک جنگ تمام عیار را مدیریت کنند.

یقین بدانید اگر نسبت به چارچوب‌های اسلامی حساس نباشیم اصلا کار به درگیری نظامی نخواهد رسید، دشمن از درون ویرانمان می‌کند.

تمرین کنیم گاهی برای خودمان هم که شده از قوانین تمکین کنیم.

حمید عارفی /سینمای کشور هند مدت کوتاهی پس از استقلال از استعمار انگلستان شکل گرفت و به سرعت پیشرفت کرد و در کنار کشور ژاپن جزء کشورهای قدیمی و صاحب سبک می‌باشد. درام‌های عاشقانه، صحنه‌های اکشنِ به شدت اغراق‌شده، رقص و آواز مولفه‌های اصلی سینمای هند بودند. رفته رفته این سینما

نرجس احمدی /آقای جعفر پناهی مگر نخل طلایت را پس می‌گیرند اگر امروز برای همان دسته از زنان هم‌وطنت که در جشنواره‌ی کن برایشان روضه خواندی، یک واکنش حداقلی از خود نشان بدهی؟! آن‌روز که با ترانه‌ی توماج صالحی با ادعای وطن‌دوستی روی فرش قرمز قدم زدی، فکر نمی‌کردی در روزگار نزدیکی این‌چنین مفتضح پشت وطن را