نرجس احمدی /در یک برنامه نظری از رهبری درباره فیلم بازمانده مطرح شد، موضعی که نه عجیب بود و نه بدیع! اما پس از آن و شاید در کمال ناباوری حاشیه‌هایی مبتنی بر رسمیت دادن برخی نظراتِ شخصی درباره حجاب با مرجع قراردادن آن جملات رهبری ایجاد شد. بدیهی‌ست که حجت قرار دادن کلام رهبری، بدون آگاهی از منظومه فکری ایشان و مقدمه و مؤخره

به استناد به مستند «برزخی‌ها» ممنوع‌الکار کردن و به حاشیه راندن چهره‌هایی مانند محمدعلی فردین، سعید راد، ناصر ملک مطیعی و... امثال محمد خاتمی بودند! چهره‌هایی که اعلان زبانی و عملی کردند که همراه انقلابند و حاضر شدند برای اثبات ادعای خود با دستمزدی اندک در فیلم برزخی‌ها بازی کنند تا ادعای خود را اثبات کنند. اما

تصویرسازی بالا پس از سقوط حکومت رضاشاه در مطبوعات داخلی در روزنامه کیفر ۳۰ مرداد ۱۳۲۳ به چاپ رسیده در سال‌های آغازین حکومت محمدرضا پهلوی و ضعف حکومت او. در این باره میلسپو در کتاب ۱۹۴۶ خود(=آمریکائیان در ایران) گوشه‌هایی از حکومت وحشت رضاشاه را شرح می‌دهد که رضاشاه «هزاران نفر را حبس کرده و صدها نفر را کشته بود، و بعضی‌ها را با دست‌های خودش به قتل رسانده بود.» در نتیجه این حکومت وحشت، «بر دل مردم ترس افتاده بود. به هیچ‌کس نمی‌شد اعتماد کرد؛ و اَحدی جرأت اعتراض یا انتقاد نداشت....شواهد فراوان و متأسفانه مجاب‌کننده‌ای نیز نشان می‌داد که وحشت‌افکنی‌های [شاه] روان مردم محجوب و زودرنج [ایران] را آشفته کرده و تعادل روحی‌شان را برهم زده بود. علاوه بر این، او چنان روحیه خشونت‌آمیزی از خود نشان می‌داد که تأثیرات شومی در دامن‌زدن به  خُلق و خوی ناپایدار مردم، از هم‌گسیختگی کشور، و نابسامانی و ضعف حکومت گذاشت.» اسناد وزارت امورخارجه آمریکا تصویر روشنی از حکومت وحشت که در سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۴۱ بر مردم ایران حاکم بود ارایه می‌دهد. برای مدت بیست‌سال کشور تحت یک حکومت نظامی کاملاً مستبد و ددمنش اداره می‌شد. مجلس بله‌قربان گو شده و سانسور کامل بر کشور حکمفرما بود. روزنامه‌ها و مدیران‌شان از اولین قربانیان این دیکتاتوری بودند. شرح سرکوب روزنامه‌ها، خشونت فیزیکی(به‌ویژه ضرب و شتم‌های وحشیانه‌ای که به دست شخص رضاخان انجام می‌شد)، و حتی قتل مدیران سرکش روزنامه‌ها در این اسناد ثبت و ضبط است. نمونه‌های بسیاری از بازداشت و سپس ناپدید شدن مخالفان، از جمله تعداد زیادی از علما، که برجسته‌ترین‌شان سید حسن مدرس بود، در این اسناد یافت می‌شود. داستان دستگیری و قتل بدون محاکمه شخصیت‌های سیاسی، نظیر تیمورتاش، سردار اسعد، حییم، صولت‌الدوله، فیروز، و سایرین به تفصیل در گزارش‌های فوق آمده است. (برگرفته از کتاب «رضاشاه و بریتانیا»؛ محمدقلی مجد؛ انتشارات مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی؛ صص ۲۲ تا ۲۴)

موزۀ هنرهای دینی امام علی (ع) در سال ۱۳۷۹ ش تأسیس و تازه در اردیبهشت ۱۳۸۵ اساسنامه‌اش به تصویب ریاست سازمان فرهنگی ـ هنری شهرداری تهران رسید. اما این اصل مطلب نیست.بیشتر فعالیتهای این موزه به عشق امیرالمومنین علی علیه السلام و حضرات اهل بیت علیهم السلام انجام می‌گیرد. شناسایی، گردآوری، سامان‌دهی، نگهداری و معرفی آثار هنرهای تجسمی با گرایش دینی و آثار هنرمندان موحد؛ انجام پژوهشهای مربوط به هنرهای دینی و آیینی؛ فراهم‌سازی محیطی مناسب برای انجام پژوهشهای هنر دینی؛ معرفی آثار هنری از طریق برگزاری نمایشگاههای مختلف؛ گردآوری و طبقه‌بندی اطلاعات مربوط به آثار هنرهای دینی در ایران و جهان، و تماس و ارتباط با دیگر مراکز همسان به منظور فراهم‌سازی فعالیت در راستای اهداف موزه، از اهداف و برنامه‌های