تصویر پلیس در فیلم‌های غربی چگونه است؟
در ماجرای این فیلم، با پلیس‌های خوب و بد طرف هستیم. داستانِ خانواده‌ای که همه مردانش پلیس هستند و روایت اصلی پیرامون آنها شکل می‌گیرد. بین مردان این خانواده، هم پلیس‌های خوب هست هم بد. پلیس‌هایِ بدِ این داستان با وجود فساد، آدم‌کشی، باجگیری، همکاری با آدمکش‌ها و فروشندگان مواد باز هم آدم‌های خوب و خانواده‌داری هستند اگر هم کسی را زیر شکنجه می‌کشند آن فرد قطعا آدم بدی است و معمولا هم یک خلافکارِ سیاه است. همین موضوع هم به افتخار و غرور پلیس خدشه‌ای وارد نمی‌کند. چون در فیلم می‌بینیم اگر همین پلیس خلافکار نباشد جمع اوباش همه‌جا را به هم می‌ریزند!
فیلم با صدای بلند می‌گوید و توجیه می‌کند: پلیس‌های خوب هم کم نیستند. آنها کاملا پاک دست آنها بی‌گناه و قربانی وفاداری به همکارانشان هستند آن هم برای حفظ اعتبار و مقام پلیس! برای همین است که شمای نوعی خیال می‌کنید همه پلیس‌ها بد هستند! در این فیلم، پلیس‌های خوب دنبال گیرانداختن خلافکارها و پلیس‌های بد هستند برایشان هم مهم نیست آنها از اعضای خانواده شان باشند. در آخر حتی پلیس‌های بد هم در اوج افتخار و قهرمانانه می‌میرند و آنها با وجود دست‌های آلوده، هنوز هم پیش بیننده اعتبار یک قهرمان را دارند! در هالیوود فیلم‌های زیادی در مورد پلیس ساخته می‌شود. فیلم‌هایی با پلیس‌های قهرمان، مردان خارق‌العاده‌ای که امنیت‌بخش و وجودشان حیاتی و نمادی از قدرت حاکمیت است، افرادی که به تنهایی نه فقط کشور آمریکا بلکه گاهی جهان را امن می‌کنند! فیلم‌هایی که گاهی با هزینه‌های گزاف ساخته می‌شوند و معمولا پرفروشند و مخاطب‌های زیادی دارند.
فیلم‌هایی مثل «جان سخت، هری کثیف، هفت، پلیس بورلی‌هیلز، پسران بد، اگر میتونی من رو بگیر، خیابان جامپ ۲۱، می‌سی‌سی‌پی می‌سوزد، بولیت، تغییر چهره، پلیس خفن، خزنده، ...»
همگی داستان‌های پلیس‌های خوب و یا پلیس‌های قهرمان هستند کیفیت این فیلم‌ها طوری است که حتی اگر شما از پلیس خوشتان نیاید باز هم بیننده این فیلم‌ها می‌شوید! اما فیلم‌هایی مثل «غرور و افتخار، سرزمین پلیس، ستوان بد، تسخیرناپذیران، سِرپیکو ...» باوجود حضور پلیس‌های بد، باز هم بازتابی از نیاز جامعه به پلیس و قهرمان‌سازی از همان چهره‌های بد پلیس است با همان پیغام پلیس‌های خوب و قهرمان کم نیستند!
به جز فیلم‌های پلیسی، در فیلم‌های دیگر هالیوود، پلیس همچنان نقش «قهرمانِ مهربان، پناهگاه و نگهبان امین» را دارد، حتی در فیلم‌های طنز نیز پلیس بی‌عرضه را قهرمان نشان می‌دهند. اما همه این سرمایه‌گذاری‌های هالیوود، هم برای اجرای سیاستِ نمایشِ آمریکای خوب و قدرتمند است که مصرف خارجی دارد و هم برای مصرف داخلی است و هدفش قهرمان‌سازی از پلیسی است که در جامعه حقیقی آمریکا به یک «قاتل ترسو» بیشتر شبیه است تا تامین کننده امنیت جامعه!
اما در جامعه ایران اسلامی که پلیس‌ها در حقیقت «قهرمانانی جان برکف» هستند و بخش اعظم آنها باوجود سختی‌های کار، خطرات بسیار و حقوق کم، پاک‌دست و امنیت‌ساز هستند در مورد آنها چه فیلم‌هایی ساخته می‌شود؟ بهایی که به این قهرمانان بی‌آوازه داده می‌شود چقدر است؟ آیا سیاه نمایی از چهره پلیس در فیلم‌های سینمایی ایرانی بخشی از «نمایش آمریکاییِ» ایرانِ بد و ضعیف نیست؟
