جشنواره فیلم کوتاه | زنجیر

کارگردان: امید ادیب پور

یکی از نامزدهای دریافتِ بهترین کارگردانی در بخش فیلم تجربی، فیلمِ «زنجیر» به کارگردانیِ «امید ادیپ‌پور» است.
فیلمی خوش‌ساخت، با ریتمی مناسب و استفاده مناسب از تصاویرِ انیمیشنی برای انتقالِ مفهوم.
موضوعِ اثر، موضوعی چالشی و دردناک در ارتباط با دخترِ بدسرپرستی است که بعد از طلاقِ والدینش، توسط پدرش شکنجه شده، مورد تجاوز قرار می‌گیرد و به قتل می‌رسد.
فیلم در کشاکش پدر با مردکی که احتمالا وجدان اوست جریان می‌یابد، و در پایان با صدای واقعی که پرده از واقعیت داشتن این ماجرا برمی‌دارد، خاتمه می‌یابد.
این اثر برای آگاه‌سازی والدین، بهزیستی‌ها و... فیلم مناسبی است اما این حجم از تلخی بدون دادنِ هیچ راه‌حلی آن‌هم در قواره‌ی بین‌المللی، شاید مناسب نباشد. فیلمی که به نمایشِ مردانِ بی‌کفایت، تکیه‌گاهانِ سست ایرانی می‌پردازد و سببِ ایجادِ نگرشِ منفی مخاطبین عام و جهانی به مردان ایرانی می‌شود، آن‌هم در موضوعی که جهان‌شمول است و با توجه به آمار در کشورهای دیگر شدیدتر است.

وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید
@irwipe

جشنواره فیلم کوتاه به روایت «وایپ»
همیشه گمشده‌ای هست
حاکمیت ظالمِ اسیر سنت‌ها و مبارزه علیه آن

این پویانمایی به کارگردانی «مسعود صفری»، به عنوان فیلمی خوش‌ساخت محسوب می‌شود که در مواجهه با آن می‌توان تحلیل‌های متفاوتی ارائه داد.
این فیلم کوتاه؛ داستانِ درخت خشکیده‌ای در مکانی است که لجن‌زاری جلوی آب روانِ کوه را می‌گیرد و با تمامِ توانِ خود بدنبال گرفتنِ حیات از موجوداتِ آن ناحیه است که درخت با نور خورشید توانسته کمی تحمل کند و تلاش می‌کند، لجن‌زار را نابود کند به همین دلیل از ریشه‌هایش دل می‌کند و در نهایت آب را به قیمت دادن جانش، جریان می‌دهد؛ اما به واسطه‌ی آب جاری شده، یکی از شاخه‌هایش، جوانه می‌زند.
در تحلیل روان‌شناختی، مشکلات انسان‌ها و عدمِ تغییر آنان، عمدتا به علت وابستگی به ریشه‌های معیوب و تعصبات است و برای تغییر و بالندگی نیاز است از ریشه‌ها بُرید تا جانی دوباره گرفت.
در تحلیلِ فلسفی، تزاحم میان خیر و شر همواره وجود دارد. شر تمام توان خود را برای نابودی و ایجاد ناامیدی به کار می‌گیرد اما در نهایت خیر است که با کورسوی نور هدایت احساس مسئولیت کرده و برای نجات حیات، از جان خود می‌گذرد.
در تحلیل جامعه‌شناختی، می‌توان لجن‌زار را حکومتِ فاسد و دیکتاتوری دانست که میل دارد هیچ اندیشه‌ای جز اندیشه‌ی خودش در جریان نباشد اما همواره در جامعه انسان‌هایی هستند که از نوری خارج از محدوده جامعه خود بهره‌مند هستند و حاضرند برای تغییر ساختاری، از ریشه‌های خود بگذرند و جان بدهند! و این جان‌دادن، حیات را به دیگران بازمی‌گرداند.
در تحلیلِ سیاسی فیلم، با توجه به محل لجنزار و القائان آن؛ این مفهوم در آن مستتر است که حاکمیت ایران، لجن‌زاری نشان داده شده که با تمامِ قدرت سعی در نابودیِ حیاتی غیر از خود را دارد و در این میان، درخت خشکی که نماد مردم محروم و تحت ستم حاکمیت است، در پی نجات مردم مظلوم ایران، با نابودیِ حکومت است!.
 در پایان این مرد درختی، اعتراض خود را با دمیدن در سازی چوبی از تَنَش، به گوش همگان رسانده و با لرزه افکندن بر اندام کوهستان، جریان حیات را از درون کوه بیرون می‌کشد و تمام ایران را زنده و سیراب می‌کند!!
:warning:از منظر و زوایای مختلف، که این پویانمایی بررسی شد، امکان تعمیم دادن آن به موضوعی بجز اعتراض علیه حاکمیت و سنت‌ها، بسیار بعید به نظر می‌رسد! و نکته قابل تأمل اینکه، این فیلم کوتاه حاصل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است!!

وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید
@irwipe

جشنواره فیلم کوتاه به روایت وایپ
چند فیلم خوب از جشنواره

مینی‌بوس
«ابوذر حیدری» این فیلم کوتاه را بر اساس ماجرایی واقعی ساخته است. روایتی از زائرانی جان‌برکف، که به قصد زیارت کربلا در زمان حاکمیت رژیم بعث، با مینی‌بوسی به‌ظاهر خراب، مسیر کوفه تا کربلا را که به طریق الفرات معروف بوده، پیاده طی می‌کنند و در این مسیر با مصائب زیادی روبرو می‌شوند. موضوع فیلم قابلیت تبدیل شدن به یک فیلم سینمایی جذاب و پرکشش را دارد.

راز پیژامه بابا

این پویانمایی هنرمندانه به کارگردانی «حسین جمشیدی» و «علی تقوایی» با نگاهی کودکانه به موضوع لباس به عنوان هویت و فرهنگ یک کشور پرداخته است. استفاده خلاقانه از حروف‌نگاری، به تشدید القای احساس، منجر شده است.
راز پیژامه بابا به‌درستی لباس‌هایی که نماد غرب و شرق هستند را برای مخاطب کودک با استفاده از نمادهای شناخته شده، به چالش کشیده؛ هم‌چنین نفوذ و تسلط بیگانگان به‌ویژه غرب را، با تمسخر لباس بومی و سنتی، نمایش داده است.

وایپ را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید
@irwipe

مستند برانازا

⛔️مقدس‌نمایی!!
🎞از پدیده‌های دیگر بخش اختتامیه و اهدای جوایز جشنواره، فیلمِ «برانازا» بود که مورد تقدیر داوران ″مسابقه ملی″ جشنواره قرار گرفته است.
‌برانازا در بخش مستند کوتاه، جایزه بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.
🔺 این مستند وصفِ حال پیرمردی درویش مسلک است که تقدیس شده. او عزلت‌نشین، تنها و دور از مردم و ژنده‌پوش است. خانواده‌اش او را طرد کرده‌اند و برخی مردم او را باور دارند. از خواب تائید شدنش توسط ائمه می‌گوید که پس از ‌آن مهربانی با حیوانات را پیشه کرده! این فرد خود را ″امام″ می‌داند اما حوصله تبلیغ ندارد.
⛔️وصف احوالات این فرد درحالی‌ست که اهل فرقه یا گروه خاصی معرفی نشده و از طرفی اعمال عبادی مسلمانان را نیز ندارد؛ با این حال با اطلاعاتی که در فیلم به مخاطب داده شده فردی عارف مسلک جلوه می‌کند.

🔺از آنجائیکه این فیلم مستند نظر مثبت داوران جشنواره را در بخش کارگردانی به خود جلب کند؛ بسته به سلیقه‌ داوران بوده اما با توجه به محتوای آن؛ معرفی فردی با مشخصات ذکر شده که عارف مسلک نمایانده می‌شود و تائید او، جای تعجب دارد! به‌ویژه که در سکانس پایانی ″درختی″ را که گفته شده وی از سوختن در آتش نجات داده و برای او و چند تن دیگر مقدس است؛ توسط یکی از دست‌اندرکاران مستند مورد تقدیس و تعظیم قرار می‌گیرد.

🔺برانازا با وجود سکانس‌های پراکنده و اغلب تیره‌وتار و موضوع خاص آن، جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کرده، حال آنکه باید دید چگونه ممکن است از یک پیرمردِ در حاشیه، جریانی در راستای عرفان شرق و نامرتبط با احکام شرعی ساخت و فردی با این خصوصیات را معرفی نمود.

🔔❗️در مورد سوژه خاص این مستند و چرایی انتخاب آن بر فیلم‌ساز حرجی نیست اما روی سخن با مسئولین جشنواره است که در وضعیت کنونی که اسلام ناب مورد هجمه است و با توسل به هر طریقی تخطئه‌ی؛ احکام، تکالیف دینی و موضوع تقلید و به تبع آن‌ها ″حکومت دینی″ مشهود است و در مقابل ترویج رفتارهای ظاهرا انسانی و ارائه نمونه‌های متفاوت و متمایز با انسان مدنظر اسلام دنبال می‌شود، این الگونمایی چه جایگاهی دارد؟

چهاردهمین دوره از جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران به شیوه‌ی اکران آنلاین به اتمام رسید.
این جشنواره‌ی مهم اولین تجربه برگزاری جشنواره به شیوه مجازی به حساب می‌آید.
موضوع حائز اهمیت پس از برگزاری جشنواره، بررسی تعدادی از عوامل مهم و اساسی دخیل در دو نحوه‌ی اجرای مجازی و حضور فیزیکی است. این مهم نیاز به ″شفاف‌سازی″ کامل از سوی مسئولین دارد. اعلام دقیق و کامل هزینه کرد مالی و آمارهایی که مربوط به بازدید فیلم‌ها و...است چشم‌انداز صحیحی را برای سال‌های آتی جشنواره ترسیم خواهد نمود.  
به جهت اهمیت این جشنواره، ″محتوای″ تعدادی از فیلم‌های مهم و به‌ویژه مستندهای برگزیده این جشنواره در کانال وایپ مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت.

روبش را در پیام‌رسان‌های بله، ایتا، سروش، روبیکا دنبال کنید.
@irwipe

مستند «جاهای خالی پر شود»

🔸این مستند جایزه بهترین کارگردانی در بخش فیلم مستند بلند و همچنین جایزه بهترین فیلم جشنواره را به خود اختصاص داد.
🔺فیلم «جاهای خالی پر شود» داستان زندگی دختری است که پدر و مادرش از یکدیگر جدا شده و هر یک مجددا ازدواج کرده‌اند. حال این دختر بچه که در کنار پدربزرگ و مادربزرگش زندگی می‌کند با مشکلاتی فراتر از سن خود در حال دست و پنجه نرم کردن است. او به یک کودک بزرگسال تبدیل شده که ناچار است مشکلات زندگی‌اش و کشمکش پدرومادرش را تحمل کند. از طرفی زندگی جدید مادر نیز تحت الشعاع وضعیت او است.

⛔️روایت و به تصویر کشیدن بخش‌هایی از زندگی شخصی و حریم خصوصی خانواده این کودک، همچون تعدادی از فیلم‌های مستند سال گذشته محل آسیب و انتقاد است. به تصویر کشیدن مشکلات تلخ زندگی این دختر بچه، احساسات هر مخاطبی را تحریک می‌کند تا با خود بیندیشد که اگر ازدواج سابق پدر و مادرش اتفاق نیفتاده بود، یا حتی این بچه بدنیا نیامده بود، اکنون گرفتار این مشکلات نیز نبود!

⛔️محتواهای مشابه این نوع فیلم‌های مستند با موضوع مشکلات، رنج‌ها و آرزوهای دست نیافتنی قشر کودک و نوجوان این سرزمین و نیز معضلات زنان از جمله ویترین جوایز در جشنواره‌های مختلف است!
🔔بدیهی‌ست که بیان مشکلات و به تصویر کشیدن معضلات جامعه و قشرهای مختلف نه تنها مانعی ندارد بلکه لازم و ضروری نیز هست؛ اما نوع بیانِ آسیب‌ها و پیام القایی فیلم است که نقش تعیین کننده‌ای را ایفا می‌کند.

❌ در وضعیت ″بحران جمعیتی″ فعلی که تعدادی از مسئولان نیز در این باب رویکرد انفعالی پیشه کرده‌اند؛ تائید، تشویق، جایزه دادن به چنین فیلم‌هایی، القای مناسبی را برای مخاطبش به ارمغان ندارد و عاقلانه به نظر نمیرسد!

صحبت‌های نوجوانی با زنی ولنگار در فضای مجازی «أه‌ها» بلند می‌کند و نمونه‌ای از قربانیان لنجزار فضای بی‌قانونِ مجازی را عیان می‌کند؛ در این میان وزیرِ جوان مسئولیت را به دوش نهادهای دیگر می‌نهد! واکنشی آشنا از دولتِ لیبرال.
وزیرِ بی‌مسئولیت می‌داند که در ساختار هر نظامی باید تمام مجموعه‌ها هماهنگ با هم و در راستای هدفِ آن نظام گام بردارند تا نتیجه‌ی مطلوب حاصل شود؛ لذا قصور هر مسئولی در این عرصه آسیب‌زاست.
در این میان، افرادی مخلص و انقلابی با پذیرشِ تکلیفِ سازندگی، مسجدی را بنا نهادند که به شکوفایی استعدادهای نوجوانان و هدایت آن‌ها در مسیر درست و متعالی در کنار خداباوری و دین محوری، پایه‌های انسانی انقلاب را می‌سازند.
مستند ماح، مصداقی است که به مسئولین تربیتی یادآور می‌شود، اگر به همه ابعاد شخصیتی و گرایش‌های یک نوجوان به یک اندازه بها داده شود و هیچ میلی برای ارضای میلی دیگر فدا نگردد، رشد متعادل حاصل خواهد شد.
نوجوان لایو و نوجوان تربیت یافته مسجد امام حسین فطرتش یکسان و پاک است و تفاوت در بستر مهیا شده برای شکوفایی اوست؛ یکی را گواهیان درمی‌یابد و دیگری را دشمن می‌رباید.
بدیهی‌ست که یک لایوِ سخیف قابل تعمیم و ناامید کننده نیست زیرا چشمِ بصیرِ انقلاب، امید به نوجوانان دارد و آنان را آینده‌سازان خطاب می‌کند. مادامی‌که امثال گواهیان تکثیر شده و امثال آذری جهرمی و امثال او، در پست مدیریتی فضای پراهمیت این روزهای کرونا، کمتر و کمتر شوند!
زهرا رحمتی

روبش را در پیام‌رسان‌های بله، ایتا، سروش، روبیکا دنبال کنید.
@irwipe

مستند ماح: نمونه‌ای از ساختار اسلامی در جهت تحقق تمدن اسلامی
مستند ماح به کارگردانی «سید عباس طهماسبی» با محوریت مسجد امام حسین علیه‌السلام در شهرستان جهرم تهیه شده است. با وجود غالب بودن محتوا بر فرم، این مستندِ امید بخش نیاز این روزهای جامعه ایرانی در هیاهوی القا و تصویرِ تلخی‌هاست.
فرمانده بسیجِ مسجد، مسعود گواهیان رزمنده دفاع مقدسی است که تمام عمر خود را وقف تربیت اسلامی نوجوانان و بزرگسالان شهر خود کرده است.
توسعه فعالیت‌های این مسجد، بر مبنای طبیب دوار بودن حضرت رسول بنا نهاده شده است. حضور در مدرسه‌ها، خیل کثیری از نوجوانان را به‌سوی مسجد روانه کرده و طرح «از مدرسه تا مسجد» را ابداع و جامه عمل پوشانده است.
:توجه به تمام ابعاد پرورشی نوجوانان اعم از جهت دهی فکری، تهذیب، ورزش، تفریح و حتی اشتغال در قالب‌های جذاب و متنوع از ویژگی‌های شاخص این مجموعه است.
مسجد روایت شده در ماح دارای ساختار اسلامی است که اگر در سطح کشور به همین کیفیت تکثیر شود سببِ زمینه‌ی ایجاد تمدن اسلامی خواهد بود.
روبش را در پیام‌رسان‌های بله، ایتا، سروش، روبیکا دنبال کنید.
@irwipe

✍قسمت اول
سریال تلویزیونی «سایمدانگ» که از شبکه تماشای صداوسیما پخش شد؛ به کارگردانی یون سانگ هو، محصول ۲۰۱۷ کره جنوبی است که دو زمان حال و گذشته را با هم به نمایش در می‌آورد و به همین سبب متفاوت‌ترین سریال ساخت این کشور محسوب شده است.

ماجرای سایمدانگ چیست:

یک شاهزاده (یوسیانگ)، خاطرخواه دختر (سایمدانگ) نجیب‌زاده‌ است و قرار ازدواج دارند. اما امپراتور (شاه) مانع ازدواج آن‌هاست. دختر برای اینکه شاه، شاهزاده را نکشد حاضر به ازدواج با مرد دیگری می‌شود. پس از چند سال آن‌ها دوباره یکدیگر را می‌بینند در حالی‌که ما (مخاطبان مجموعه) می‌دانیم که آن‌ها به هم علاقمند هستند. از طرفی شوهر سایمدانگ تجدید فراش ‌می‌کند، و شاه هم با وجود اینکه بسیار مهربان اما در عین حال موجودی عقده‌ای است به دلایلی تصمیم می‌گیرد شاهزاده و سایمدانگ را بکشد. در ادامه این مرد و زن شوهردار پس از جریاناتی، چند شبی را با هم در کوهستان می‌گذرانند [که با وجود حذفیات صدا و سیما باز هم ماجرا روشن است]، آن‌ها تصمیم می‌گیرند با هم فرار کنند اما زن به خاطر آبروی بچه‌هایش سر خانه و زندگی‌اش برمی‌گردد [با وجود حذفیات ظاهری صدا و سیما، خرده خرده، لابه لای گفتگوها، با یادآوری خاطرات و مدارک و شواهد مثل نقاشی سایمدانگ، نامه و مُهر بی ایکچول که در داستان به آن پرداخته شده و خلاصه قسمت‌های گذشته پیش از شروع فیلم، اطلاعات به حد کافی به مخاطب داده می‌شود تا از رابطه آن‌ها باخبر شده و حذفیات فیلم جبران شود]. در پایانِ داستان با شواهد و قرائن ارائه شده، آن‌ها بالاخره به هم می‌رسند اما نه آنگونه که مخاطب انتظار دارد.

در کنار این روایت که در گذشته دور اتفاق می‌افتد، به موازات آن داستان دیگری در زمان حال روایت می‌شود. گذشته از شخصیت‌ها، عناصر و اتفاقات روایت دوم، در کنار شخصیت اصلی زن یعنی سئو جی یون (عصر جدید) دو شخصیت مثبت وجود دارد. زن چاق شوهرداری که دوست و همکار قهرمان است و مرد جوانی که شاگرد او در دانشگاه بوده. بعد از اینکه می‌فهمیم شاهزاده و بانو سایمدانگ در ایتالیا به هم رسیده‌اند، درست در دو نمای بعد، رفتاری از این دو شخصیت فرعی سر می‌زند؛ رفتاری که از زیر تیغ کُند و کُل سانسور صدا و سیما رد شده:
خانوم شوهردار مهربان به همراه مرد جوان پشت میز و صندلی کافه‌ای روشن نشسته‌اند. خانوم مهربان در حالی که با مهربانی و توجهی ویژه مشغول مراوده با مرد جوان است، سعی دارد به او یکی از دو بطری نوشیدنی‌اش را بخوراند که خوشبختانه شوهر خانوم مهربان از راه می‌رسد و ما را از مشاهده بقیه ماجرا نجات می‌دهد. خانوم مهربان با دیدن شوهر، خودش را جمع و جور کرده و وانمود می‌کند ماجرا کاری‌ست. شوهر هم همانجا کنار زنش می‌نشیند (ما هم باید فکر کنیم صدا و سیما این صحنه را ندیده و اشتباه شده).
ادامه دارد...

روبش را در پیام‌رسان‌های بله، ایتا، سروش، روبیکا دنبال کنید.
@irwipe

نام خیابانی به نام استاد شجریان تغییر کرد. بررسی اولویت داشتن این اقدام از جانبِ شهرداری، در رسالتِ این نوشتار نیست.
اما واکنش به اقدام عده‌ای انگشت‌شمار با ظاهر مذهبی و حتی لباسِ روحانیت، که تابلوی نام شجریان را با نامِ مقدس شهید فخری‌زاده جایگزین می‌کنند، از جانب برخی هنرمندان از جمله خانم کارگردان همیشه ناراضی از جماعت مذهبی، سبب توجه به این موضوع شده است.
به دلیل ایجاد تفرقه در پی این اقدام، در حالی‌که از منظر فرهنگ اسلامی اهمیتی در آن دیده نمی‌شد؛ از جانب عقلای متشرع نیز پذیرفته نیست و کمترین احتمال، ساده‌لوحی این افراد به‌نظر می‌رسد. اما پخش گسترده‌ی آن نشان از سوءاستفاده‌ ضربه‌زنندگان به افراد مذهبی و تغییر دیدگاه عموم نسبت به این جماعت است و احتمال دست داشتن آنان در اصل قضیه را قوت می‌دهد؛ آن‌هم در روزهایی که به سالگرد شهادت سردار دل‌ها و تجمعی که به حق جمع اضداد در عقاید و ظواهر بود، نزدیک می‌شویم.

روبش را در پیام‌رسان‌های بله، ایتا، سروش، روبیکا دنبال کنید.
@irwipe