گفتی: تلویزیون سرمایه معنوی مردم و خانه من است.
می‌گویم: مردم بله، ولی برای خانه‌ی شما سرمایه مادی و در خدمت سلبریتی کردنت بوده!
گفتی: دوست داری برنامه‌های امیدبخش و مطالبه‌گر برای مردم بسازی.
می‌گویم: برنامه‌ای مثل دید در شب و بازجویی‌ات از الهام چرخنده؟
گفتی: میدانی چه اندازه تزریق امید و نشاط در جامعه خسته امروز ضروری‌ست!
می‌گویم: شما یکبار امتحانت را برای به کرسی نشاندن رئیس‌جمهوری که با شعار امید، آتش به خرمن نشاط یک ملت زد را پس داده‌ای؛ مردم اگر خسته‌اند از امثال تو خسته‌اند!
گفتی: از آبروی اندکت در برابر باکری‌ها، همت‌ها و هزاران هزار شهید دیگر؟!!!
می‌گویم: بار آخرت باشد خودت را در یک پاراگراف، هم‌ردیف شهدای سربلند کشورمان میکنی!؛ تو نهایتاً هم‌سنگ حامیان براندازانی باشی که برای حمایت از ایشان پست می‌گذاری!
گفتی: توفیق خدمتگزاری را به زمانی مناسب‌تر موکول میکنی.
می‌گویم: اگر همچون امروز قرار است بی‌عذر خواستن و غلط کردم باشد، آن روز هرگز نمی‌رسد!
گفتی: ما باید به تنوع سلیقه‌ها عادت کنیم
می‌گویم: ابدا که ملت ایران نان به نرخ‌روز خوری را فراموش کنند، کسی که به وقت جذب فالوئر براندازش از مهسا بگوید و برای آرمان و روح‌الله صُمٌ بُکمٌ باشد؛ به وقت دلبری از امت انقلابی از باکری‌ها و همت‌ها مایه بگذارد.
