معصومه عمرانی/دوستان!
برادران گرامی!
خواهران عزیز!
ما هم‌وطنیم
همان‌ها که دست به دست هم دادنمان و پشت نیروهای مسلح ایستادنمان برگ برنده جنگ تحمیلی بود.
مگر جنگ تمام شده که بی‌درنگ و باعجله از هم سبقت می‌گیرید برای گرفتن انگشت اتهام به سمت یکدیگر و خط و نشان کشیدن و کُری خواندن و تحلیل آبکی ارائه دادن؟
بزرگواران!
اگر به ذات پلید اسرائیل و آمریکا و تلاش حداکثری‌شان برای نابودی ایران شک داشتید حتما باید تا به حال یقین حاصل شده باشد!
آن‌ها به دنبال نابودی «همه‌ی ما» هستند، نابودی «ایران‌مان»
و دست از تلاش برنخواهند داشت...
روزی با به جان هم انداختن مردم، روزی با ترور دانشمندان، روزی با حمله نظامی، روزی با تحریم و فردایی با تلاش برای از هم گسستن مهری که بین قلب‌ها جاری شده و دوباره فتنه و آشوب و آسیب...
چرا حالا که در کنار همیم جای درست خودمان را پیدا نمی‌کنیم؟
اینکه بعد از یک استوری یا توییت حمایت از وطن توقع داشته باشیم همه قوانین به همان سمت که ما می‌خواهیم تغییر جهت دهند و مسئولان همان‌گونه که ما می‌گوییم رفتار کنند و دیگران همان‌گونه که ما اراده میکنیم فکر کنند زیبنده نیست؛ نه تنها زیبا نیست بلکه ذات همراهی را دچار خدشه می‌کند.
همه ما در دفاع از ایران وظیفه‌ای داشتیم، قرار نیست پس از آرام شدن اوضاع، طلبکارانه گریبان این و آن را بگیریم که حالا که پشت ایران‌مان بودیم پس هرچه ما می‌گوییم همان شود!
این دقیقا همان چیزی‌ست که «دشمن» طالب آن است.
«دشمنشناسی» موضوعی‌ست که باید به اندازه میهن‌دوستی و وطن‌پرستی و حتی بیش از آن در وجودمان نهادینه شود.
دشمن شناسی; به معنی شناخت دشمن واقعی، پیشینه دشمنی‌اش و گام‌ها و نقشه‌های او برای تسلط بر ما و کشورمان.
یقین بدانید آن‌ها پروژه نفوذ بر اذهان و اعتقادات را بیش از نفوذ در نیروهای نظامی و امنیتی در دستور کار دارند.
یقین بدانید حالا وقت کُری خواندن برای آن‌هاست، نه مسئولان و حاکمیتی که به خوبی توانستند به پشتوانه اتحاد ملت، یک جنگ تمام عیار را مدیریت کنند.
یقین بدانید اگر نسبت به چارچوب‌های اسلامی حساس نباشیم اصلا کار به درگیری نظامی نخواهد رسید، دشمن از درون ویرانمان می‌کند.
تمرین کنیم گاهی برای خودمان هم که شده از قوانین تمکین کنیم.
به نام خدا
