زهرا خندان / تهمینه میلانی، پستی پوپولیستی گذاشته، گویی می‌خواهد دخترکان ده یازده ساله را با خود همراه سازد زیرا این سخنان در حد ذهن کاوشگر دخترکان آن سنین است و بس.
این خانم با اینکه حضور فعال اجتماعی و اقتصادی در جامعه‌ای را دارد که با اسلام هم به ریحانه بودنش توجه شده و هم به استقلال اقتصادی‌ش اما لگدی نثار «قوانین مترقی‌ای» آن می‌کند که به اذعان قضات جهانی، بیش از آنکه تکلیف بر زن گذاشته باشد به او حق داده است.
در اسلام، انسان کالا نیست که ارزش‌ش را با مقدار دیه، ارث، نفقه یا... حساب کرد بلکه چنان مقام والایی دارد که همه چیز را مسخر او کردند تا بهره ببرد و به رضوان برسد البته این موضوع احتمالا برای جماعتی که خود مسخر پول شده‌اند و به خود حق می‌دهند افراد را با توجه به سطح اقتصادی‌شان بسنجند و آنکه پول بیشتر دارد را آدم‌تر بداند، سنگین است و احتمالا فهم نشود.
همچنین اسلام یک مجموعه قوانین اقتصادی دارد که جنبه‌های حمایتی دارد تا اجتماع به سمت رضوان حرکت کند از جمله‌ی آن قوانین نفقه دختر و زن که عهده‌دارش پدر و همسر است، مهریه، اجرت‌المثل می‌باشد که یک زن را ریحانه نگه می‌دارد که به او می‌گوید نیازی نیست انرژی‌ات را صرف امور اقتصادی کنی چون شأن تو مربی‌گری و تربیت عالَم و تربیت انسان است اما اگر دوست داشتی کار اقتصادی کنی، انجام بده و هیج‌کس حق ندارد با قانونی چون نصف نصف یا... با تو سهیم شود مگر خودت بخواهی.
طبق این قوانین حمایتی، اگر زنی، نفقه‌دهنده‌اش که مرد است را از دست بدهد، «دوبرابر» چیزی را دریافت می‌کند که اگر خودش بمیرد، دیگری دریافت می‌کند.
حال از این جنبه به آن بنگرید که اگر مردی بمیرد، دوبرابر به زن یا خانواده‌اش می‌رسد تا با آن مقدار، آن زن و خانواده زندگی کند
و
اگر زنی از دست برود، نصف آن به مرد می‌رسد تا با آن زندگی کند.
به نظرتان این قانون به نفع کیست؟
اما داستان آن چوپان که در صفحه‌ی ایشان آمده با توجه به فرض داستان، در شرایط روانی ناشی از دست دادن همسر و همچنین نفع بیشتر برای خود این سخن را گفته بر او حرجی نیست، اما خانم میلانی اگر تنها سطح هیجانی شما باعث انتشار این مطلب شده، حتما روی مهارت‌های «مدیریت هیجانات» کار کنید اما اگر متن با «منطق و عقل» شما هماهنگ است که باید به سطح عقلی‌تان شک کرد و البته این مورد با سایر متن‌های شما قابل تطابق است!
کاش سازمانی بر روی فهم این جماعت کار کند که اینگونه سطح عقلی جامعه را پایین نگه ندارند.
