مدعیان هنرِ غیر سیاسی برای هنر و هنرمند ایرانی معرفت‌سازی می‌کنند و سرش را شیره می‌مالند در حالی که پشیزی برای حرف‌های خودشان ارزش قائل نیستند.
بخش دولتی ایران همانند ماجرای برلیناله، در جشنواره کن نیز اجازه حضور نیافت تا اینجای کار را می‌شود تا حدی با توجیه و تفسیر پذیرفت اما اشکال کار آنجاست که هر کس که بتواند لگدی به حکومت ایران بزند روی چشم امثال جشنواره کن جا پیدا می‌کند.
بخش دولتی ایران را تحریم می‌کنند اما برای دهن کجی به ایران به تشکل جدیدی که حاصل فتنه زن زندگی است روی خوش نشان می‌دهند. به کانون فیلمسازان مستقل ایران! که به یکباره سربر آورد غرفه داده‌اند و در خبرها آمده که با ۱۴ فیلم در این بازار حضور دارند، فیلم‌هایی که مدعی شده‌اند تصویر حقیقی از جامعه امروزی ایران را با نگاهی نو و با عبور از مرزهای سانسور ارائه می‌دهند!
این فیلم‌ها شامل ۲ فیلم بلند، ۲ فیلم مستند، یک پویانمایی و ۹ فیلم کوتاه است که در بازار جشنواره کن عرضه شده است و ظاهراً در روزهای آینده با نمایش فیلمی که گفته شده بازیگران آن عمدتا بی‌حجاب هستند، خبرساز شود!
موضوع این نیست که اگر بخش دولتی ایران، یعنی سینما فارابی و حتی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران در این بازار شرکت می‌کرد حرف چندانی در شأن و قواره انقلاب اسلامی برای ارائه داشت، غرض این است که نباید یک جشنواره مثلا هنری آنجا که منافعش ایجاب می‌کند برخلاف ادعایش، سیاست را با هنر ممزوج کند و فقط به دشمنان و بدخواهان یک حکومت و مردمش، اجازه عرض اندام بدهد و برعکس آن حکومت و مردم را تحریم و از امکان عرضه فیلم به جشنواره‌شان محروم کند. آیا این هنر، سیاسی نشده؟ بلکه سیاست زده شده است!
قویا از دولت محترم و وزارت ارشاد اسلامی انتظار می‌رود که نسبت به مواضع دوگانه جشنواره کن و دخالت در امور داخلی ایران، به حکومت فرانسه اعتراض جدی کرده و هر اقدام سیاسی، قضایی و تنبیهی ممکن را در این مورد نسبت به کشور فرانسه و جشنواره کن اعمال کند. بدیهی است که انفعال بیشتر سبب پیشروی آنها در اقداماتشان خواهد شد و حلقه به گوش‌هایشان را نیز جری‌تر خواهد کرد!