این حکایت و خلاصه‌ای یک جمله‌ای از سی‌ونهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه است.
 جشنواره با وجود اعتراض، تهدید، فشار و تحریم برگزار شد؛ اطلاع رسانی، برنامه‌ریزی، مواضع برخی مسئولان، به نسبت نمره قابل قبول گرفت. پالایش فیلم‌ها، انتخاب نامزدها و جوایز جشنواره به نسبت دوره سی‌وهشتم و به مراتب؛ نسبت به دوره‌های گذشته چند قدم رو به جلو بود. اما این به معنی تحول محتوای فیلم‌ها و تغییر سبک و سیاق نهادینه شده فیلم‌سازی در این حوزه نیست.
می‌توان گفت نوع بیان تا حدودی تغییر کرده و برخی هجمه‌ها نیز تقلیل یافته است اما درواقع ابداع روش‌های جدید بیان و پالایش فیلم‌های

انقلاب اسلامی ایران همواره تحت تهاجم دشمن بوده، هست و خواهد بود، زیرا پرچم‌دار توحید در جهان و اقامه‌کننده‌ی مبارزه علیه مستکبرین جهان است، بنابراین قدرتمندان کنونی جهان، به هیچ عنوان تاب این انقلاب را ندارند؛ به ویژه آنکه این انقلاب توانسته با اتکا به توان داخلی و استعدادهای ویژه‌ی سرزمینی به قدرتی در منطقه و حتی در جهان تبدیل شود.
در این بین همواره برخی از سلبریتی‌های داخلی، گویا پیاده‌نظام دشمنی‌های مستکبرین جهان هستند. این افراد در طی این سال‌ها در تمام حوادثی که رنگ و بویی از دوقطبی‌سازی و هزینه‌سازی برای جمهوری اسلامی داشته، کنشگریِ فعال داشته‌اند و

چند روزی‌ست از اختتامیه دوازدهمین جشنواره بین‌المللی پویانمایی کشور سپری شده است اما در هیچ یک از رسانه‌ها خبری از گزارش‌های کارشناسی تحلیلی و‌ محتوایی از آثار نیست و متاسفانه رسانه‌ها تنها به انتشار ساده اخباری که جشنواره منتشر می‌کند اکتفا کردند.
راهکار برون‌رفت این جشنواره مهم از وضعیت فعلی و پیشرفت آن؛ بررسی و تحلیل آثار و مسایل پیرامونی آن از قبیل داوران، مراکز حمایت و تولید کننده آثار، کیفیت اجرای جشنواره و مدیریت و...است و نشر صرف اخبار در حد رویدادها کمکی به ارتقای آن نخواهد کرد.