نرجس احمدی /آرتیست یک اصلاح است برای کسی که بلد است خوب نقش بازی کند و بلد است چطور در ذهن مخاطب حک شود با نقش‌هایش! آرتیست برای دیده شدن، دست به دامنِ کت و شلوار و کفش آلبالویی نمی‌شود، برای به چشم آمدن حلقه به‌گوش و آویزانِ یک نخ سبیل نمی‌شود!
آرتیست فرش قرمز جشنواره‌های بین‌المللی فیلم را با سکوی فشن‌شو عوضی نمی‌گیرد! آرتیست در جشنواره نماینده‌ی فرهنگ و اصالت مملکتش است، زیرپوش نخی سفید و شلوار پیله‌دار گشاد نماد مردان دهه شصت ایران نیست؛ اگر هم به زعم شما باشد، مرد ایرانی هیچ‌کجای تاریخ ایران انقدر هپلی و شلخته در مراسم رسمی ظاهر نمی‌شد.
پاک آبروی مرد ایرانی را بردید!
چقدر دلمان می‌سوخت وقتی این ناهنجاری‌ها در پوشش را روی فرش قرمز جشنواره فجر می‌دیدیم یا حتی در مراسم ختم هنرمندی؛ اما دلمان بیشتر، خیلی بیشتر می‌سوزد وقتی این تیپ و قیافه‌ها، این کت و شلوارهای مضحک، این ظاهرهای ناموزون می‌شوند پیشانی ایران در یک مراسم بین‌المللی، پیشانی ایرانی که از تاریخ چندهزارساله‌اش، هنر و نظم و رنگ و نجابت و توازن و تقارن و زیبایی می‌بارد!
