زهرا خندان /استعداد کشف شده در عصر جدید، با «برای» صدایی شد برای فتنه‌گران. صدایی که اگر بنا بود انتقادی برای آبادانی کشور باشد، خون‌ریز نمی‌شد. با گذر زمان و حاشیه‌هایی که زندگی شخصی‌اش داشت، «آشغال» را منتشر می‌کند و از انحصاری شدن خاک وطن و وطن نداشتن مردم عادی می‌گوید! و برخی چهره‌ها هم می‌شوند حامی او.

اعتراض به خودی خود مانعی ندارد، بلکه لازم هم هست اما نمی‌دانم چرا این اعتراض‌ها به دل نمی‌نشیند! معترض اگر هم‌جنس مردم عادی باشد، غمش، غم مردم عادی‌ست و برای شادی و امید مردم عادی هم تلاش می‌کند. برای در خون غلتیدن کودکان، دختران، زنان، مردان، پیر و جوان این مملکت هم شعر می‌سراید، آواز می‌خواند و معترض می‌شود به دشمن مردم عادی ایران.

فارغ از متن «آشغال»، این اعتراض: "وقتی پدر کرمانی نمی‌تواند آرام شود چون تکه‌های فرزندش را از چند بیمارستان جمع کرده است"، به دل نمی‌نشیند!