نرجس احمدی /نانی که آن روز به نرخ روز خوردی و عربده زدی: «من مادر همه بچه‌هایی هستم که در این سرزمین کشته می‌شوند» بزرگ‌تر از دهانت بود سرکار خانم! امروز کودکانی؛ دخترکانی دوساله، پسرکانی پنج ساله، هشت ساله و... در خون خود غلطیدند و تو آخ نگفتی، آه از نهادت در نیامد، اشکی از چشمت جاری نشد، کلمه‌ای واکنش نشان ندادی!
تو، تنها مادر جیبت هستی، مادر نمایش‌های مجازی، مادرِ سفارشیِ لگدپران به وطنت. آری؛ و مادرِ کودکان کشته‌شده در این سرزمین نیستی! تو از اهالی این سرزمین نیستی!
