معصومه عمرانی /پارادوکس عجیبی که به یکی از واژگان عادی روزمره‌مان تبدیل شده، چیزی شبیه کبریت بی‌خطر... اوایل ظهور این پدیده، برخی آن‌را مفید می‌دانستند برای سوق دادن نوجوانان به حجاب، ولی مگر در دین ما هدف وسیله را توجیه می‌کند؟ اساساً مبنای حجاب، پرده‌پوشی و دوری از خودنمایی به هر شیوه‌ایست، مگر ممکن است موضوعی را با نقض فلسفه وجودی آن جا انداخت؟ اگر روزی به‌جای آب بنزین ریختیم پای درختی و توانستیم از آن بهره و ثمر بگیریم چنین چیزی نیز میسر خواهد شد. غرض اینکه این پدیده از اساس غلط است، حال پدیده‌ای غلط جای خود را بین زوار اربعین نیز باز کرده، چندان جای تعجب ندارد! تشخیص این افراد از زائران دلسوخته هم ابداً کار سختی نیست، پس با یک چوب زدنِ همه بی‌معنی‌ست، حیات این جماعت در خودنمایی‌ست، چه فرقی می‌کند کجا و چگونه؟

هرچند! هیچ بعید نیست در کشتی نجات حسین(ع) اینان نیز راه درست را بیابند، هرچه باشد تنفس در هوای حسین(ع) حیات واقعی می‌دهد...