زهرا خندان /«این افراد، همه با جهت‌گیری‌های سیاسی گوناگون... گاهی متقابل، با وزن مذهبی کاملاً متفاوت، در کنار هم ایستادند و... این اتّحاد عظیم ملّی را به وجود آوردند. حرف من این است که این را حفظ کنید؛ همه این را نگه دارند؛... این با اختلاف سلیقه‌ی سیاسی منافات ندارد، با اختلاف وزن مذهبی منافات ندارد. این، در کنار هم ایستادنِ برای دفاع از یک حقیقت است؛ دفاع از کشور است، دفاع از نظام است، دفاع از ایران عزیز است.۱۴۰۴/۰۴/۲۵»
آیا با آوردن سیاسیون با سبقه‌های متفاوت می‌توان این وحدت را حفظ نمود؟
نمونه‌اش در قضیه‌ای آقای کواکبیان و تهمتی که در رسانه‌ی ملی توسط ایشان زده شد! این نوع حضور افراد از جریان‌های سیاسی و تهمت‌هایی که ممکن است ردوبدل شود و همین تهمت‌ها، حفظ وحدت ملی در راستای دفاع از میهن را کاهش دهد، چه فایده‌ای دارد؟
شاید اینجا حلقه‌ی مفقوده را در حضور مقتدرانه‌ی قوه‌ی قضاییه در کنار رسانه‌ی ملی دانست!
بنظر نگارنده حضور جناح‌های مختلف سیاسی در رسانه‌ی ملی بسیار مطلوب است، اقدامی که در انتخابات ریاست‌جمهوری با رویکرد متناسب رسانه‌ی ملی برای آگاه‌سازی در زمان انتخابات، این فرصت به جریانات فکری و سیاسی داده می‌شود که به تبیبن نگرش‌ها و سیاست‌های خود بپردازند!
اما محدود کردن این نوع مناظرات و بحث‌ها در زمان انتخابات که عمدتا هیجانات جلوی فهم دقیق استدلالات را می‌گیرد و نتایج عمیق تبیینی را بدنبال نخواهد داشت.
اگر بتوان در آن سبک و سیاق، نماینده‌های جناح‌های سیاسی در رسانه‌ی ملی به طرح نظرات و سیاست‌های خود بپردازند و با وجود متخصصین امر به چالش کشیده شوند و در کنار تمام این‌ها قوه‌ی قضاییه مقتدرانه با اتهاماتی که ممکن است در این نوع برنامه‌ها به افراد یا جریانات زده شود و بالاتر امنیت روانی جامعه با برخی صحبت‌ها بخطر بیفتد، برخورد کنند و مانند مجموعه‌ی «آقای قاضی» با پخش جلسات دادگاه این افراد، مردم را در جریان نوع تبیین یا عذرخواهی این افراد قرار دهند، قطعا نتایج بسیار خوبی در بدنه‌ی نخبگانی و عمومی جامعه برجای خواهد گذاشت.
«حفظ وحدت به وجود آمده حول دفاع از کشور و نظام» علاوه بر کارهای احساسی و متنوع نیاز به «تبیبن» دارد، آنچه که مقام معظم رهبری ذیل حفظ وحدت با عنوان «ضرورت تبیین مغالطات» فرمودند!
«لازمه‌ی دفاع از کیان مقدس جمهوری اسلامی ایران» توجه به اصول حاکمه‌ای آن است که شاید بتوان شالوده‌ی آن را به قسمتی از آیه‌ی ۵۴ سوره‌ی مبارکه‌ی مائده استناد داد که:
«أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ : ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥْ ﻓﺮﻭﺗﻦاﻧﺪ ، ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥْ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻭ ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪﻧﺪ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺟﻬﺎﺩ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻫﻴﭻ ﺳﺮﺯﻧﺶﻛﻨﻨﺪﻩﺍﻱ ﻧﻤﻰﺗﺮﺳﻨﺪ»
تبیین شاخصه‌های تواضع نسبت به جامعه‌ی خودی و عزت در مقابل کفار و نهراسیدن از سرزنش سرزنش‌کنندگان; بسیار مهم است، این شاخصه‌ها سبب می‌شود، وحدت ملت برای حفظ کشور حفظ شود!
در بین دو جریان سیاسی کشور، دوگانه‌ی ذاتی در حوزه‌ی نظریه‌پردازی و به تبع سیاست خارجه و رویکرد تعامل با جهان در عرصه‌ی گفتمانی وارد شد.
دوگانه‌ای که در آن عزت‌مندی در مقابل کفار یا کدخداباوری و ذلیل بودن در مقابل آنها/ باورمندی به مردم و پذیرش انتقادات مردم یا بی‌شناسنامه خواندن مردم و ناتوانی ملت برای خودکفایی به شدت دیده می‌شد!
وضوح این دوگانه اگر با تبیبن رسانه‌ای قوی همراه شود قطعا سبب می‌شود ملت، گفتمان اصیل را انتخاب کند و حول آن گفتمان با هر وزن مذهبی و نگرش‌های سیاسی به مبارزه با دشمن خارجی و دفاع از میهن بپردازند.
این دو نگرش که در حیطه‌ی سیاستمدران دولت‌های مختلف به حیطه‌ی عمل و تعیین سیاست‌های خارجی، اقتصادی، تولیدی، فرهنگی و... می‌انجامد، بدنه‌ی عام را نیز متاثر میکند! که اگر بدرستی و در طول سال‌ها در یک فرآیند تدریجی با مناظرات در سطوح مختلف نظریه‌پردازان، سیاستمدران، اساتید دانشگاه و... انجام می‌گرفت، قطعا این مردم به فهم دقیق‌تری از صحنه دست می‌یافتند.
رسالت رسانه‌ی ملی، بازگشت به مناظرات شجاعانه اوایل انقلاب بین نیروهای انقلابی و کمونیست‌ها یا حزب توده و... است! البته اگر قوه‌ی قضاییه مقتدرانه به رصد بپردازد و ناظر برنامه‌ها باشد تا افراد تاوان حرف مفت و تهمت‌های خود را دهند! خلایی که در جنگ ترکیبی۱۴۰۱ به اوج رسید و ادامه‌دار نیز است که چهره‌ها اظهاراتی خلاف واقع می‌کردند و حتی به اعمالی دست می‌زدند که امنیت روانی جامعه را به خطر می‌انداخت اما آنچنان که باید متنبه نشدند!
