حمید عارفی / فصل نخست سریالِ «حکایت های کمال» سال ۱۳۹۸ به کارگردانی و نویسندگی قدرت الله صلح‌میرزایی از شبکه دو پخش شد. این سریال بر پایه رمان «حکایت‌های کمال» نوشته‌ی «محمد میرکیانی» اقتباس و بازنویسی شده است. داستان سریال در ارتباط با نوجوان بازیگوش، سخت‌کوش و مهربانی به نام کمال است که با خانواده‌ی خود که از قشر ضعیف جامعه هستند زندگی آرامی دارند ولی شرایط جامعه زمان پهلوی دوم باعث اتفاقات شاد و ناراحت کننده‌ای در زندگی او و اطرافیانش می‌شود.
از همان فصل اول، تنش‌ها، دعواها و ... در سریال به شدت زیاد بوده و فضای آرام بسیار اندکی در سریال مشاهده می‌شود و مخاطب بیشتر شخصیت‌های عصبی و ناراحتی را می‌بیند که مدام به سر و کَله‌ی همه می‌زنند و دیگر هیج شباهتی به طنز موقعیت و خرابکاری‌های پر سَر و صدای شخصیت‌ها ندارد!
البته انصاف، جوانمردی، فرهنگ همسایگی و ... در رفتار شخصیت‌های سریال دیده می‌شود ولی سطح تنش بسیار بالای آن برای مخاطب آزاردهنده ست.
فصل دوم سریال با حدود پنج سال تاخیر کلید خورد و مدتی‌ست از شبکه دو پخش می‌شود.
در این فصل سطح تنش‌ها و جنجال‌های سریال کم نشده که هیچ! زیاد هم شده است. به نظر اصلا لازم نبود برای نشان دادن حجم و سطح تلخی فضای اجتماعی و سیاسی پهلوی در این حد خشونت و تنش در یک سریال که فضایی برای نوجوانان و جوانان دارد گنجانده شود، چرا که می‌تواند باعث دلزدگی و ترجیح بر تماشا نکردن سریال توسط مخاطب خصوصا نوجوانان شود.
در فصل دوم شاهد تغییرات بزرگ بازیگران به نسبت فصل اول هستیم که دلایلی چون بزرگ شدن بازیگر نوجوانی کمال، تغییر جنسیت بازیگر نقش مادر کمال، (که در فیلمنامه فصل دوم شخصیت او توسط پاسبان‌های ظالم شهربانی کشته شده است.)، فوت بازیگر نقش همسایه و ... دارد.
همین تغییرات باعث شده بعضی مخاطبان که به بعضی چهره‌ها و بازی‌های آنها عادت کرده‌اند با این تغییرات بیش از حد و زیاد نتوانند با بازیگران جدید ارتباط برقرار کنند.
اتفاقات سریال در دهه ۴٠ خورشیدی که شاهد اوج سرکوب‌های رژیم پهلوی علیه مردم هستیم رخ می‌دهد ولی در سریال هیچ خبری از ساواک نیست و شهربانی وظیفه برخوردهای زشت، شکنجه و زندانی کردن مردم را برعهده دارد و بعضی پاسبان‌ها همچون شخصیت پرویز پاسبان وضعیت خُل‌مَشنگ دارد و بدون دلیل به جان مردم و کسبه‌ی بازار می‌افتد.
اقتباس از رمان‌ها خصوصا برای کودکان و نوجوانان که به شدت در سینما و تلویزیون کم‌کاری شده است بسیار اهمیت دارد اما باید توجه داشت که آثار مناسب و با کیفیت و با کمترین میزان سطح تنش برای مخاطب نوجوان ساخته شود چرا که مثلا صحنه بردن سَر نانوا به تنور توسط شخصیت پرویز پاسبان به هیچ وجه خنده‌دار نبوده و هیچ علامت خشونتی پایین تصویر بابت چنین صحنه هایی درج نشده است.
