در سال‌های اخیر تمام فیلم‌های ایرانی که در جشنواره‌های خارجی شرکت کردند و در سایر کشورها پخش شدند، در درجه اول در حکم سندی بر علیه کشور به حساب آمدند و از طرفی معرف جامعه و مردم ایران بودند.
فیلم‌های با موضوعات ضد قصاص، ظلم به زنان و فمینیست از جمله فیلم‌هایی هستند که با حمایت ویژه دشمن و همسو با سیاست‌های به ظاهر حقوق بشری غربی، برای سندسازی علیه نظام ساخته شده‌اند و طبیعتاً چهره‌ای سیاه از ایران و اسلام را به مخاطب جهانی عرضه کرده‌اند.
بنابراین به مخاطب جهانی که ایران را از طریق فیلم‌ها می‌شناسد، باید حق داد که اینگونه اظهار نظر کند.
