هالیوود در مورد خارج کردن نیروهای آمریکایی از افغانستان فیلم می‌سازد تا ″تحقیر شدنی″ که به واسطه درک غلط از حضورشان در افغانستان داشتند را تحریف کند، «تل ماسه» و فیلم‌های مشابه را تولید می‌کند که در فضای آماده کنونی، روایت آخرالزمانی خود را به خورد مخاطب دهد.
امارات متحده فیلم‌های «الکمین» و «موصل» را درباره حضورش در جنگ یمن و آزاد سازی شهر موصل از دست داعش؛ با وجود به کارگیری فیلم‌سازان خارجی، می‌سازد تا پیش‌دستانه روایت خود را تبیین کند.
اسرائیل فیلم‌های مهمی همچون؛ زندگی حضرت موسی و فیلم‌های راهبردی با هدف ″عادی‌سازی″ روابط با کشورهای منطقه را تولید کرده و می‌کند.
 سایر کشورها نیز که هر کدام مبتنی بر سیاست‌ها و رهبردهایشان در صدد ترویج ایدئولوژی‌هایشان هستند.
اما سهم ایران در این هیاهوی رسانه‌ و هنر که غالبا در خدمت ″تحریف″ است، کجاست؟ چگونه می‌توان ذهنیتی که به‌واسطه چنین فیلم‌هایی در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد را تصحیح کرد؟!