از مخملباف تا موسوی و خاتمی و...
شانزدهمین جشنواره فیلم مستند سینما حقیقت با پخش مستند «برزخی‌ها» یکی از شلوغ‌ترین سانس‌های خود را در طی برگزاری تجربه کرد. «برزخی‌ها» اولین فیلم توقیف شده سینمای پس از انقلاب است که منجر به خانه‌نشین و یا مهاجرت هنرمندان تواب قبل از انقلاب شد. «عارف افشار» در این مستند به سراغ هنری و مسئولین آن دوره رفته تا علت این امر را بیابد.
در این مستند نظر صریح «امام خمینی ره»، «آقای خامنه‌ای» رئیس جمهور وقت و «شهید بهشتی ره» راجع به ادامه فعالیت هنرمندان تواب و اصل سینما بیان می‌شود. همچنین نظر «موافق» آقای خامنه‌ای و شهید بهشتی نیز راجع به فیلم صریحا بازگو می‌شود. با این حال گروهی افراطی که زورشان می‌چربد فیلم را از پرده سینما پایین می‌کشند و اتفاقات بعد از آن را رقم می‌زنند.
در برزخی‌ها به صراحت از «محسن مخملباف»، «میرحسین موسوی»، «سید محمد خاتمی» و.. به عنوان عوامل توقیف فیلم و دفع هنرمندانی از قبیل «محمدعلی فردین»، «ایرج قادری»، «سعید راد» «ناصر ملک‌مطیعی» و... به اذعان مصاحبه کنندکان نام برده می‌شود. همچنین نام افرادی مثل محمد بهشتی که از «همیشه مسئولین» نیز بودند در کنار خاتمی ذکر می‌شود.
افرادی که این مستند مدعی‌ست لطمات جبران‌ناپذیری به عرصه هنری و این هنرمندان وارد کردند و در آخرت باید جوابگو باشند!
این مستند برای عده‌ای غیرقابل باور است و بسیاری را به فکر وادار خواهد کرد اما از طرف دیگر نیز باید مراقب آسیب‌های احتمالی آن در شرایط کنونی بود! به نظر می‌رسد محتوای فیلم برای افرادی شائبه ایجاد کند و برهه فعلی را متشابه با آن دوره فرض کنند و از مدیران فعلی نیز انتظار عبرت‌اندوزی از رفتار افراطی‌های آن دوره داشته باشند.
اما باید توجه داشت که رویکرد و حتی عملکرد اشخاصی مثل فردین به اذعان این مستند، بسیار متفاوت‌تر از برخی سلبریتی‌های حال حاضر است. محمدعلی فردین و سایر هنرمندان بدلیل «اثبات همراهی» خود با انقلاب اسلامی ایران حاضر شدند در فیلم برزخی‌ها با دستمزدی بسیار پایین‌تر از عرف خود بازی کنند. بنابراین این افراد در عمل و به نقل از افراد شاخص آن دوره در اظهار زبانی نیز همراه انقلاب شدند.
شخصی مانند فردین تا پایان عمر کشور را ترک نکرد و در ایران وفات یافت. «مهدی کلهر» معاون سازمان سینمایی آن دوره خاطره نذر قربانی گوسفند برای ائمه و رهایی از دام زنایی که «اشرف پهلوی» برای فردین پهن کرده بود را بازگو می‌کند و از گرایشات دینی این افراد سخن می‌گوید.
اما سلبریتی‌ای که در شرایط امروز کشور به واسطه عملکردش در خون انسانی دیگر شریک شده، مدام در طبل دشمنی می‌کوبد و سرانجامش ترک وطن و وطن فروشی است و به هیچ صراطی جز دشمنی مستقیم نیست، قاعدتا استحقاق ارفاق و سوءاستفاده بیشتر را ندارد و برای ممانعت از آسیب‌های بیشتر این افراد لزوم برخورد و مجازات بدیهی‌ست.
بنابراین مدیران نباید «ساده‌لوحانه» با حقایق ادعایی این مستند روبرو شده و اثر سطحی از آن بپذیرند چه بسا که روزی هم مستند آنان ساخته شود و به دلیل سوء‌مدیریت، به آنها نیز حواله آخرت داده شود...
