نویسنده و کارگردان : عباس غفاری
نمایش "سگدو" به کارگردانی عباس غفاری در بخش مسابقه تئاتر صحنه‌ای به اجرا درآمد و تندیس سی‌ونهمین جشنواره تئاتر فجر، دیپلم افتخار و جایزه نمایش‌نامه‌نویسی، دو جایزه بازیگری و طراحی گریم به آن تعلق گرفت.
سگدو داستان دختر جوان فیلم‌سازی است که هرچه سگدو می‌زند و تلاش می‌کند به خواسته‌اش نمی‌رسد، سرگردان و بی‌هدف تلاش می‌کند اما به جایی نمی‌رسد، در نتیجه تصمیم به مهاجرت می‌گیرد.
نورپردازی صحنه اندک و نمایش در فضایی تاریک اجرا می‌شود و زندگی مبهم و بی‌هویت دختر را به رخ می‌کشد. دختر برای رهایی از مشکلات جامعه و محیط زندگی‌اش به فرانسه مهاجرت می‌کند؛ اما در آن‌جا هم هنوز مشکلات ایران رهایش نمی‌کند.
وجه پررنگ نمایش، ترس و توهماتی‌ست که به پلیس و نیروهای امنیتی نسبت داده شده و دختر مدام خود را تحت کنترل این نیروها تصور می‌کند!!
صحنه‌آرایی این نمایش، بسیار ساده و جزء اصلی آن یک تخت‌خواب است که در وسط اتاق قرار دارد؛ دختر یا روی آن خواب است یا زمان بیداری، نظاره‌گر توهمات حاصل از اتفاقات زندگی‌اش در ایران است. لباس خوابی در اتاق خوابش جلب توجه می‌کند و چندین بار در طول اجرا به آن اشاره می‌شود، اما او مالکیت آن را انکار و سعی می‌کند اتهام ارتباط داشتن با هر مردی را انکار کند؛ در کابوس‌هایش همه به او سوءظن دارند و انگ رابطه داشتن را به او می‌زنند ولی دختر رد می‌کند! این درحالی‌ست که مردی زن‌نما باوجود امتناع دختر، روی تخت او می‌خوابد ولی دخترِ اسیر توهم، او را مادر خود می‌بیند، درحالی‌که او واقعا مرد است!
آیا در جامعه ایرانی موضوع تجاوز به زنان در این حد همه‌گیر و امنیت جنسی آنان اینقدر مخدوش است؟!
تنها چاره دختر برای رهایی از توهمات و کابوس‌ها، رفع تلخی‌‌ها و مشکلاتش، حذف ملیت ایرانی و اخذ هویت و ملیتی فرانسوی است. او با تغییر پوشش و مدرن شدن، از دوگانگی شخصیتی در افکار، ظاهر و محدودیت‌های ملیت ایرانی رهایی می‌یابد و زندگی جدیدی را شروع می‌کند.
و در انتها مضمون نمایش سگدو با اشاره مکرر به اتاق خواب، تخت‌خواب، لباس خواب، رابطه جنسی، تشویش خاطر به علت تحت کنترل پلیس و نیروهای امنیتی بودن و تلاش برای فرار از هویت و ملیت ایرانی، شکل می‌گیرد.
اینکه نمایشنامه‌ای با این حد سیاه‌نمایی از اوضاع ایران و تخریب هویت ملی، برگزیده جشنواره تئاتر فجر انقلاب اسلامی ایران شود، ناسپاسی و وقاحت بیش‌ازحد است که به روال معمول جشنواره‌‌ها تبدیل شده است.
در کدام کشور دنیا ماحصل بزرگترین رویداد فرهنگی آن کشور برضد آن کشور عمل می‌کند و درواقع مهر تائیدی بر محکومیت نظام حاکم و همراستا با سیاست‌های دشمن می‌شود؟!! و مضاف بر آن، مورد تشویق و تحسین هم واقع می‌شود؟!!
روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید
@irwipe
به نام خدا
