حمید عارفی / این آقا (محمدمهدی طباطبایی؛ معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رئیس‌جمهور) و حزبی که به آن تعلق دارد بارها از بازیگران و ورزشکاران در انتخابات مختلف استفاده ابزاری کرده‌اند، بعد از شکست وعده‌های انتخاباتی‌شان، این چهره‌ها به جای انتقاد از افرادِ مورد حمایت‌شان، شروع به لگدپرانی علیه نظام کرده‌اند.
از سوی دیگر فوتبالیست و مفسر فوتبالی مشهور انگلیسی «گری لینکر» که همین عادل فردوسی‌پور و رفقا خیلی او را قبول دارند به خاطر دفاع از فلسطین از برنامه ورزشی که داشت توسط رسانه سلطنتی بریتانیا از کار اخراج و برنامه وی تعطیل شد.
چطور انتظار دارید تلویزیون با افرادی که قانون را زیر پا گذاشته، کشف حجاب کرده و یا علیه نظام و کشور اقداماتی کردند همکاری کنند؟
بماند که بسیاری از این افراد و از جمله همین دو نفری که آقای معاون مثال زدند هم خودشان از تلویزیون قهر کردند؛ عادل فردوسی‌پور بعد از اتمام فصل ۴۰۲-۴۰۱ فوتبال ۱۲٠ قهر کرد و شجریان خودش نامه نوشت و از پخش صدایش از تلویزیون اعلام نارضایتی کرد!
بماند که بسیاری از ممنوعیت‌ها مستقیما توسط دولت‌های مطبوع جناب‌تان اعمال شده است!
شبکه های بین‌المللی هم خط قرمزهایی دارند که اگر مجری‌ها، بازیگران و سایر کارکنان آن را رعایت نکنند از کار اخراج یا کلا ممنوع‌الکار می‌شوند! قوانینی که به مراتب سفت و سخت‌تر از قوانین ایران است!
علت عدم اقبال مردم به تلویزیون در سال‌های اخیر را می‌توان در عواملی چون عدم پخش سریال‌های باکیفیت و راهبردی، طنز و سایر گونه‌ها، مسابقات تلویزیونی جدید و خلاقانه، طرح مشکلات فرهنگی و برنامه‌هایی برای درخواست، انتقاد و پیگیری از مسئولان کشور است.
به‌علاوه نمی‌توان نقش تنوع ابزارهای نمایشی و ارتباط جمعی را در این آمار نادیده گرفت.
این توهین به مخاطب است که عده‌ای هر بار داستانی نخ‌نما را ابزار عقده‌گشایی علیه تلویزیون قرار می‌دهند.
