زهرا خندان /مسابقه سوارکاری المپیک ۲۰۲۴ که ایران در آن نماینده ندارد، احتمالا چنان جذاب است که می‌توان مانع پخش اذان شود و یا مسابقه تکواندو بین مصر و اسپانیا یا مسابقه دو یا مسابقه... شاید برای خود دلیلی بیاورند که المپیک هر چهارسال یکبار است، برخی از مردم دلشان می‌خواهد این بازی‌ها را ببینند! اگر دلیلی اینچنین آورده می‌شود، باید گفت، پس خلاقیت در سازمان عریض و طویل کجا رفته است؟
خلاقیتی که می‌تواند هنگام همزمانی مسابقه کشتی با صخره‌نوردی، قاب را دوگانه کند یا هنگام پخش کشتی، قاب کوچکی از حضور مردم در جلوی درب منزل آن ورزشکار را به تصویر می‌کشد! یا آنکه اذان به صورت زیرصدا پخش شود به گونه‌ای که نه صدای گزارشگر قطع شود و نه کراهتی نسبت به عظمت این شعار ایجاد شود!
آیا این خلاقیت‌ها در این محورها باید خلاصه شود؟ آیا نمی‌توان از آن در پخش شعار بزرگ اسلامی استفاده کرد؟! متاسفانه گاها دیده شده است با بدسلیقگی‌ها در اجرا، در مردم کراهت نسبت به این موضوعات ایجاد شده است مثلا در سال ۱۳۸۹ پخش زنده فینال لیگ برتر کشتی ایران از شبکه سه به علت پخش اذان قطع می‌شود!
این بدسلیقگی و نتیجه‌ی آن، را نباید پای این مطالبه گذاشت.
مطالبه این است که اذان پخش شود اگر مسابقات مهمی نیست همانطور که تبلیغات پخش می‌شود، اذان هم پخش شود. اگر مسابقات مهم است یا علقه‌ی عده‌ای از مردم در پخش لحاظ شده است با دوقاب کردن یا قاب کوچک در مایین صفحه یا پخش اذان به صورت زیرصدا می‌توان، هردو مهم را دنبال نمود. به ویژه مهمی چون اذان که ندای به موقع خواندن نماز است که آیت‌الله بهجت فرمودند: هرکس عادت به تاخیر در نماز کرد، خود را برای تاخیر در همه‌ی زندگی آماده کند!
پخش اذان در رسانه‌ی ملی که باید ضامن ارزش‌ها باشد، می‌تواند عاملی محرک بر موقع خواندن نماز باشد!
