زهرا خندان /«المپیک ۲۰۲۴» از شبکه ورزش پخش می‌شود و تماشاگران زن که بخش اعظم آنان نیمه عریان هستند، غالبا دیده می‌شوند، مطمئنا بعضی از صحنه‌ها سانسور می‌شود اما جا دارد که بیشتر به این موضوع حساسیت نشان داده شود! ما مالک چشم‌هایمان نیستیم، ما امانت‌دار چشم‌هایمان هستیم! رسانه‌ی ملی در جمهوری اسلامی ایران حق ندارد زمینه را برای آلودگی چشمان فراهم کند! ترس آن است که نکند وجود اندک زنان نیمه‌عریان در اجتماع باعث کاهش غیرت ملی_دینی در رسانه‌ی ملی شده باشد!
نکته‌ی دیگر آنکه، ارزش یک مسابقه‌ی المپیک که فرد ایرانی در آن نیست چقدر است؟ آیا می‌توان ارزشش را چنان بالا دانست که از شعاری چون اذان در رسانه‌ی ملی‌ای که بناست شعارهای اسلامی را عظیم کند، گذشت؟! این مورد تعجب‌برانگیز حتی قبل المپیک از شبکه ورزش دیده می‌شد که برای یک فوتبال نه چندان مهم به زیرنویس کردن وقت اذان کفایت می‌شد!
اگر نمی‌توان پخش را قطع کرد، می‌توان صدای گزارشگر نباشد و اذان به جای آن پخش شود و یا اذان زنده در محلی که گزارشگر در حال گزارش دادن است اجرا شود که صدای این شعار مهم، شنیده شود! اگر حدودالهی و شعائر توحیدی مهم باشد قطعا راهی خلاقانه برای جمع پخش بازی‌ها و عدم تخطی از حدود الهی یافت خواهد شد!
