زهرا خندان /اخیراً تعدادی از سلبریتی‌ها به حکم قضایی صمدی، بلوکات و بایگان معترض شده‌اند مبنی بر اینکه ما سابقاً نقش‌هایی در سریال‌های تلویزیون بازی کرده‌ایم که در آن‌ها کلاه بر سر می‌‌گذاشتیم، چرا به آن نقش‌ها خرده نمی‌گرفتید و پای سریال‌هایمان می‌نشستید؟!
حجاب در جمهوری ایران اجباری نیست، از پوشش کامل تا شل حجاب در دایره‌ی پوششِ اختیاری این حاکمیت قرار دارند؛ لکن آنچه جرم است :بی‌حجابی کامل» یعنی نداشتن پوششی برای سر و بخش‌هایی از بدن است که مصداق عملی نقض قانون و غیرشرعی ست.
از آن‌جا که سازمان‌های هنری از سر بی‌غیرتی دینی، ضابطه‌ای بر مبنای دین‌مداری خود تعیین نکردند، طی سال‌های متمادی پوشش هنرمندان از حدود الهی خارج شد؛ حتی صداوسیما هم با پخش فیلم‌های سینمایی و پذیرش آرایش‌های تند بازیگران در سریال‌ها و مجریان برنامه‌های تلویزیونی، مسئولین مربوطه را مثل قورباغه‌ی آب‌پز زنده زنده پخت.
نمونه شاخص این تحولِ تفکر، در توئیت‌های شاذ وزیری که سابقه‌ی ریاست بر صداوسیما دارد دیده می‌شود.
بنابراین سلبریتی جماعت داخلی و آن‌ور آبی هرجا از لغت «حجاب اجباری» استفاده کردند، در حال دادن آدرس غلط به مخاطبین خود بوده و حماقت ذاتی و خیانت عملی خود را اثبات می‌کنند.
در شرایط تب‌آلود امروز جامعه اگر فردی بدون حجاب یا مثلا با کلاه در ملاء عام حاضر شود نه تنها مصداق عملی مجرمانه، غیرقانونی و حرام شرعی است بلکه با توجه به هجمه‌های چندماهه‌ی اخیر و شمشیرهای تیزشده رسانه‌های بین‌المللی برای پوشش عفیفانه‌ی ایرانیان، این عمل «حرام سیاسی» نیز محسوب می‌شود؛ و کسی که کشف حجاب می‌کند فقط بی‌قانون نیست بلکه یک «عمله‌ی سیاسی» برای اهداف «حاکمیت‌های استکباری» است.
اگر این حرام سیاسی از جانب «اهل هنر» انجام شود، ضریب هنجارشکنی آن بیشتر شده به تبع آن باید «مجازات درخور» یک عمله‌ی سیاسی برای آن‌ها اعمال شود.
حضور بازیگران زن با کلاه در سریال‌های تاریخی، مسبوق به سابقه است که شکل ظاهری آن در نتیجه «اهمال‌کاریِ مسئولین» مربوطه و بی‌تفاوتی‌شان نسبت به حرام شرعی و عادی‌سازی تدریجی آن است.
لکن با همه این تفاسیر آن کلاه بر سر گذاشتن با این کلاه بر سر گذاشتن که جرم‌انگاری شده از زمین تا آسمان «تفاوت اثر» دارد.
