معصومه عمرانی/ آخرالزمان و منجی از موضوعات مهم و جذاب سینمای دنیا است، کمپانی‌های بزرگ فیلم‌سازیِ جهان از جمله هالیوود و نتفلیکس در راستای منفعت‌طلبی و تحمیلِ نرم باورهای خود به مردم، سالانه هزینه‌های هنگفتی صرف می‌کنند.
این در حالی‌ست که باوجود گذشت حدود چهل سال از انقلاب اسلامی، به تعداد انگشتان یک دست آثار بصری با محوریت امام زمان در ایران تولید نشده است؛ آثار محدود تولید شده نیز در مقایسه با اهمیت موضوع و عملکرد جبهه استکبار، بسیار ضعیف ارزیابی می‌شود.
خلاقیت رسانه‌های داخلی تنها به تولید چند کلیپ، آن‌هم به‌مناسبت تولد صاحب‌الزمان محدود می‌شود. نه تنها برای ساخت آثار خاص آخرالزمانی تلاش نشده، بلکه حتی در متن و بطن کمتر اثری به امام توجه شده است. آثار تلویزیونی، سینمایی، مستند، کوتاه، کودک و... در فضایی جریان دارند که نبود امام در آن کاملاً عادی سازه شده است؛ درحالی که از الزامات زندگی توحیدی حضور همیشگی امام عصر در زندگی‌ست...
دردناک‌تر این که شاهد پیشی گرفتن نمایش آثار ضدمنجی و یا انحرافی در این عرصه هستیم.
آثار مخرب هالیوودی برای چندمین بار از سیمای جمهوری اسلامی پخش می‌شود، حتی برنامه‌های کودک نیز بدون هیچ دقت نظری آثار تحریف شده آخرالزمانی را به نمایش می‌گذارند.
محدود کردن موعودشناسی به نشانه‌ها و تطبیق تاریخی آن‌ها، آن‌هم بدون علم و آگاهی کار رسانه نیست؛ رسانه موظف است مردم را مهدی‌باور و مهدی‌یاور بار بیاورد.
بنابراین باتوجه به افق دید جمهوری اسلامی و ضرورت معرفی منجی واقعی به آحاد بشر، انتظار می‌رود ساخت آثار با این موضوع به صورت ویژه مورد توجه قرار گیرد.
