زهرا خندان/ کارگاه یک روزه انجمن نگارخانه‌داران در خانه کارمان برگزار شده و خبر آن در صفحه‌ی رسمی galleryinfo منتشر می‌شود.

تصاویر درج شده حاوی تصاویر هنجارشکنانه‌ی «کشف حجاب» توسط گالری‌داران و حتی سخنرانان آن است.

اگر جلسه خصوصی بود و خبر آن درج نمی‌شد یا خبر درج می‌شد اما تصویر منتشر نمی‌شد، می‌توان فرض را بر این گذاشت که قصدشان سیاسی نیست.

اما با درج این تصاویر حتی اگر نیت مکشفه‌ها سیاسی نیز نباشد، این اقدام کاملا سیاسی محسوب می‌شود و یک «حرام سیاسی» است.

همگامی این نوع هنر با اقدامات سیاسی علیه «منافع کشور»، نوعی دهن‌کجی به مطالبات عده‌ی کثیری از مردم مسلمان ایران است.

بی‌حجابی سیاسی، یک مسئله‌ی چندوجهی است و برای مقابله با آن هم «کار فرهنگی» نیاز است، هم «کار سیاسی» و هم «کار قضائی». 

متاسفانه این هنرمندان با استفاده از وجهه‌ی هنر اقدام «ضدفرهنگی و سیاسی» می‌کنند و این اطمینان را دارند که دستگاه قضائی همتی برای مقابله ندارد! که شاید به علت پادرمیانی وزارت ارشاد باشد.

بنظر می‌آید این معیارهای دوگانه برخورد با «بی‌حجابی سیاسی» در هنرمندان باید از بین برود تا بتوان گمان کرد در مسئله‌ی مهم حجاب، همتی در مسئولین فرهنگی کشور وجود دارد!