حرف و حدیث، تحریم، تهدید و فشار برای به تعطیلی کشاندن چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر سرانجامی نداشت.
کورش زارعی دبیر این جشنواره توانست در برابر مشکلات زیادی که مخالفین ایجاد کردند، مقاومت کند و تا به این جای کار نمره قابل قبولی بگیرد.
جشنواره شروع موفق و با نشاطی داشت و تغییر رویکردها و تحول فضای تئاتر فجر در چهار روز ابتدای آن غیر قابل انکار است.
نمایش‌ها از فضای کپی و ترجمه آثار غربی فاصله گرفته و نمایش‌نامه‌ها توسط هنرمندان داخلی نگارش شده، محتواها ارتقاء قابل توجهی داشته و پوشش بازیگران زن تاکنون قابل قبول بوده است...
با وجود انتقادها به محتوا و بعضاً ضعف کارگردانی و حتی بازیگران که در گزارش جداگانه‌ای مطرح خواهد شد، نمایش‌هایی همچون؛ «آخرین‌نامه»، «بی‌در کجایان»، «روز دهم»، «مامور خیابان نود و دو»، «نقطه صفر مرزی»، «که» و.. به عنوان نمایش‌های صحنه‌ای اجرا شده در سالن‌های مختلف و در چهار روز ابتدایی این رویداد پرنشیب و فراز در مقایسه با دوره‌های ضدارزشی پیشین جشنواره تئاتر، قابل دفاع هستند.
این دوره از جشنواره پیام مهمی برای تمامی مدیران و هنرمندان موافق و مخالف داشت و آن این بود که برگزاری یک جشنواره ملی بدون حضور «ضد انقلاب» و «باج دادن به یک اقلیت» نیز امکان‌پذیر است؛ زیرا قاطبه هنرمندان، محترم، قدرشناس و وطن‌دوست هستند.
