زهرا خندان /این قدرت جمهوری اسلامی ایران است که می‌تواند آنقدر انتظارات را بالا ببرد که برای موضوع مهم اما متداول در جهان، او را متهم به ناکارآمدی کنند. در اروپا و آمریکا، در هر ساعت تجاوزات، قتل زنان، خودکشی و... آمار بالایی دارد و جنبش‌های می‌تو نیز دقیقا اعتراض خیلی کمرنگی از این اتفاقات است، اما این خشونت‌ها در ساختار مادی غرب آنقدر طبیعی است که اعتراضات تاثیری در روندشان ندارد.
در همین اصحاب به اصلاح هنر، جنبش اعتراض به مردان برای تجاوز به زنان راه افتاد که همین مردان با همدستی بخشی از زنان صدا را خفه کردند تا صحه‌ای بر طبیعی بودن این اتفاقات در این ساختار مادی و لجن باشد و خللی در روند ایجاد نشد.
اما جمهوری اسلامی ایران آنقدر مطهر است که تجاوز و قتل در آن چنان صدای همین افراد را بلند می‌کند که آدمی از این مظلوم مقتدر خجالت می‌کشد و از طرفی می‌داند خود جمهوری اسلامی ایران چنان حلیم و کمال‌جو است که با تمام تلاشش می‌خواهد حتی یک لکه هم در آن نباشد هرچند در سایر کشورها و در ساختارهای آن کشورها همچون برخی از اصحاب هنر، طبیعی باشد.
