زهرا خندان /«سعید ایران» در حد یک نماهنگ توانسته دِین خود را به این قهرمان ملی ایفا کند، متن ترانه که توسط نوجوانان خوانده می‌شود، جذاب و عمیق است مانند این فرازها: یک قهرمان واقعی، نه مثل افسانه‌ها، نه بین بیگانه‌ها، اونی که اسطوره‌مه، فرزندِ ایران ماست، یک نابغه، که عاشق کشورش بوده، رسیدن به قله‌ها، باورش بوده...
اما آیا رسانه‌ی ملی و رسانه‌های توحیدی توانسته‌اند بعد از خط‌دهی رهبری در سال ۱۴۰۱ که فرمودند: «شما توی بچه‌های مدارستون نظرخواهی کنید که چه تعداد کاظمی آشتیانی با اون همه خدمات با اون ارزش وجودی این جوان داشت می‌شناسند»
درصد قابل توجهی از دانش‌آموزان را با این اندیشمند ارزشمند آشنا کنند؟ یا هنوز هم تعداد افرادی که رونالدو را می‌شناسند بسیار بیشتر است؟!
این یک نماهنگ است و در حد نماهنگ بسیار کار ارزشی و هنری ارائه داده است، اما رسانه‌ی ملی و رسانه‌های توحیدی در ترند کردن این شخصیت و ساخت برنامه‌های متنوع در قالب‌های مختلف برای شناساندن این شخصیت چقدر وظیفه‌ی خود را انجام داده‌اند؟
در یک بررسی می‌توان یافت جز چند عکس‌نوشته و مستند و این نماهنگ کار درخوری نشده است! کم‌کاری‌های اصحاب رسانه در زمانه‌ی کنونی با این تعداد از موضوعات ناب قابل چشم‌پوشی نخواهد بود!
