نرجس احمدی /رامبد جوان ضمن اجرای برنامه نکوداشت امین تارخ در موزه سینما بین صحبت‌هایش در این مراسم، خواستار آزادی زندانیان سیاسی شد!! او نگفت منظورش کدام زندانی سیاسی است اما یک مصداق بارز و از قضا همکارش؛ وطن‌فروشی چون محمد رسول‌اف بود که پس از عفو کریمانه رهبری و تکرار شرارت‌هایش به آن سوی مرزها گریخت.
تا چه زمانی سلبریتی‌جماعت خود را محق می‌داند در امری که نه تخصصی در آن دارد نه تجربه‌ای، در حالیکه نه مدعی‌العموم است و نه اساساً در حوزه‌ی اختیاراتش ورود به چنین مواردی مفهوم عقلانی دارد، ورود کند؟! این جماعت تضمین می‌کنند در صورت متضرر شدن خودشان از سوی مجرمان، حکومت را به چالش نکشند؟!
آیا اراده‌ای نیست برای نشاندن این جماعت خودقهرمان‌پندار سرجای اصلی‌شان؟!
رامبد جوان با اشاره به حضور سخنگوی دولت در این مراسم هنری، آرزو کرد که زندانی‌های سیاسی در دولت جدید آزاد شوند. آیا آرزوی آزادی قاتلان جوانان انقلابی، آرزوی آزادی مخلان امنیت اجتماعی، آرزوی آزادی اغتشاشگران، آرزوی آزادی لگدپران‌های به قانون و حیثیت مملکت می‌تواند آرزوی محترمی باشد؟
درواقع چنین آرزویی چنان شرم‌آور است که مرور آن در مخیله‌ی هر ابوالبشری در خلوت خود هم تأسف‌آور است؛ لکن به زبان آوردنش پشت تریبون و در مقابل جماعت اهل هنر حال آنکه تؤامان با اشاره به حضور سخنگو و نماینده‌ی دولت جدید باشد می‌تواند بزرگترین توهین به دولت و توقع عادی‌سازی پا گذاشتن رو قوانین مملکتی، امنیتی باشد!
کدام مرجعی مسئول برخورد با این سطح از وقاحت یک چهره است؟!
