زهرا خندان /با توجه به سیر دعوت توحیدی انبیا، میتوان اذعان داشت توجه فرهنگی با محوریت توحید در هر نظامی اعم از سیاسی، اقتصادی، اجتماعی به عنوان یک اصل جداییناپذیر لحاظ شده است. به عنوان مثال حضرت یوسف علیهالسلام با تغییر ساختارهای اقتصادی به نفع فرهنگ دوری از اسراف، توجه مخصوص به مستضعفین به عنوان بندگان ویژهی خدا، تدبیر ویژه جهت کاهش فاصله طبقاتی به جهت ایجاد زمینه برای دینداری، نکات مهمی است که نشان میدهد در نظام اقتصادی، توجه به فرهنگ یک اصل است. همچنین در برخورد حضرت رسول صلیاللهعلیهوآله با عدهای که سنگ بلند میکردند تا قویتر مشخص شود نیز کلام آن حضرت که فرمودند: قویتر کسی است که تقوای بیشتر دارد، نشان میدهد، فرهنگ توحیدی شاخص جداییناپذیری است که با هر نظامی چه اقتصادی چه سیاسی و چه ورزشی باید بدان توجه نمود. یکی از بزرگترین رویدادهای ورزشی جهان، «المپیک۲۰۲۴» در حال برگزاری است. فرصتی که چهارسال یکبار ایجاد میشود و عدم بهرهبرداری از این فرصت جای تامل و پیگیری دارد.
با نگاهی گذرا به لباس ورزشکاران ایرانی میتوان به بیتوجهی به معرفی پوشاک سنتی ایران به عنوان یک فرهنگ متمدن کهن اشاره کرد، چگونه است با پیشرفت صنعت مد در قسمت البسه سنتی که معرف هنر عظیم ایرانی است اما در رویدادهای اینچنینی به پوششهای نه چندان مطابق با فرهنگ ایرانی بسنده میکنند!
اگر شبکهی ورزش با توجه به رسالت رسانهای و فرهنگی خود به این مهم میپرداخت و با دعوت از کارشناسان صنعت پوشاک سنتی و مسئولین ورزشی، این مطالبه را جدی پیگیری میکرد، شاید گامی رو به جلو در این المپیک برداشته میشد که متاسفانه عمدتا به چند توییت کنایهآمیز توسط برخی از اصحاب رسانه بسنده میشود.
علاوه بر این در وزنهبرداری سالهای نه چندان دور با طنینانداز شدن فریاد یا ابالفضل، حکاکی نام این گوهران تابناک عالم بشریت بر تارک لباسشان در انتقال فرهنگ دینی و تبلیغ دین بسیار موثر میبود. اما سوال این چرا این نوع تبلیغات منحصر در علایق افراد شده و به عنوان جریانی در ورزش کشور شکل نگرفته است؟
نماز خواندن ورزشکاران در میادین ورزشی از نکات ارزندهای است که تنها با چندعکس از کنارش عبور شده، درحالیکه میتوان با بهرهبرداری رسانهای درست، در جهت انتقال فرهنگ توحیدی از آن بهرهبرداری به جا نمود. بنظر میرسد رسانههای تصویری به ویژه شبکه ورزش در جریانسازی فرهنگ در ورزش، کوتاهی نمودند!
با جلوگیری المپیک ۲۰۲۴ از رژه ورزشکاران روسی میتوان فهمید که چقدر ساختارهای ورزشی جهان برای فرهنگ استکباری خود ارزش قائلاند و ما چقدر برای انتقال فرهنگی که منطبق با فطرت و مطلوب طبع است، غافلیم.