نرجس احمدی /کاش تلویزیون می‌توانست برای یکبار هم که شده، با خودش بنشیند کلاهش را قاضی کند ببیند تکلیفش با مقوله حجاب، چند چند است؟! شبکه‌های تلویزیون را که بالا و پایین می‌کنم در یک شبکه دختری کم‌حجاب با موهای بلوند را درحال مصاحبه نشان می‌دهد که دارد از نظام تعریف می‌کند، دیگری در مسابقه‌ای هدبند سیاهی که بسته‌اند وسط پیشانی دخترک زیر شال کرم‌رنگش توی ذوق می‌زند. بعدی سریال ایرانی‌ست مثلا از دوران پهلوی با پیچ و تاب موها روی پیشانی زنی و لچکی که چپانده روی سرش، آن‌یکی مستندی از دختر ۲۵ساله‌ی نابینا و ناشنوا که مادرش با آستین کوتاه تا بالای آرنج درحال گذاشتن سمعک روی گوش دخترک است و گوش و گردن و گوشواره و گردنبند و مویی که در قاب تلویزیون به نمایش گذاشته می‌شود. شبکه دیگر یک برنامه شاد که مهمان و تماشاچی‌ها دستکش سیاه یا سفید نخی پوشیده‌اند تا ناخن‌های کاشته یا ژلیش شده‌شان مستتر شود و بعدی تصویر به عمد متمرکز شده روی دختری که تا فرق سر موها را بیرون گذاشته در بیت رهبری!
مخاطبان این تصاویر چه‌کسانی هستند؟ دین مشترکی دارند؟ قوانین کشور برای آن‌ها یکی‌ست؟ آن بالا تصمیم‌گیرنده برای سلیقه‌ای قیچی کردن حدود شرعی و قانونی کیست؟ نمایش این یک بام و دوهوایی‌ها جز گیج کردن مخاطب و شکستن قبح بی‌حجابی چه دستاوردی دارد؟ آقای صداوسیما؛ آنچه خسارت محض می‌بیند از شلم‌شوربای تلویزیون و این انفعال اولاً شخصیت شماست و دوماً شکوه نجابت زنِ مسلمانِ ایرانی!
